සැම්සන් කාරයා තරුණ කෙල්ලෙක් පස්සෙ යන්න පටන් ගත්ත නිසා වීණව වැඩිය ගෙන්නගත්තෙවත්, වීණගෙ ගෙදරට රිංගුවෙවත් නැහැ. ඒ නිසා වීණා හිටියෙ හරිම අප්සට් එකේ. පාලිතයි ජූඩ් කාරයයි ආශ්‍රය කරන්නත් වීණගෙ ඒ හැටි කැමැත්තක් නැහැ වගේ. එහෙම සිද්ද වුණේ සැම්සන් කාරයා වීණව ටියුන් කරලා අවුස්සලා තියෙන දවස් වල විතරයි. එහෙම නැත්නම් වීණා පාලිතටයි ජූඩ්ටයි දෙන්න ගියේ නැහැ.
අම්මගෙ මේ ගතිගුණය ගැන සමල්ට සතුටක් ඇති වුණා. මොකද තමන්ගෙ අම්මා අහුවෙන අහුවෙන හැම මිනිහම එක්ක නිදි වදින කෙනෙක් නෙවෙයි කියන එක සමල්ට සහනයක්. වීණා සැම්සන්ට අාදරේ කරන බවක් තමයි සමල්ට තේරුණේ.
ඒ කොහොම වෙතත් වීණා හිටියෙ හරිම හිත් වේදනාවෙන් වගේම කායික අසහනෙන්. මේක තවත් වැඩි වුණේ සමල්ගෙ තාත්තා අමරෙට දුර පලාත් වළ රූට් එකක් සෙට් වුණාට පස්සෙ. දැන් අමරෙ ගෙදර එන්නෙ දවස් දෙකකට සැරයක් දවල් වරු වල විතරයි. ඒ අාවහමත් අමරෙ කරන්නෙ කනමදයා වගේ බීගෙන නිදාගන්න එක. ගෑනිගෙ අවශ්‍යතා බැලුවෙ නැහැ. මේ නිසාම වීණා අමරෙ එක්ක රණ්ඩු වුණා.
“රට වටේ ගිහින් එක එක වල් ගෑනු එක්ක ඉඳලා ගෙදර ඇවිත් කනමදයා වගේ බීගෙන නිදාගන්නවා”
කියලා වීණා නෝක්කාඩු කිවුවා. ඒත් අමරෙට ඒව ගානක්වත් නැහැ.
“මොන ගෑණුද ගෑනියෙ? බස් එක එලවලා එලවලා අත් දෙකයි කකුල් දෙකයි ඇස් දෙකයි ඔක්කොම රිදෙනවා. මම මේ ටිකක් ඒකට නිදාගන්න හදනවා. මේකි මේ දොඩවනවා.”
කියලා අනිත් පැත්ත හැරිලා නිදා ගන්නවා.
මේ අතරෙ අම්මයි සෑම් අංකලුයි අතර සම්බන්ධෙ දන්න ටික දෙනා අතින් ඒක ලීක් වෙන එකක් නැහැ කියලා තමයි සමල් හිතුවෙ. ඒ නිසා අම්මට ආයිත් ඉස්සර වගේ වැදගත් ජීවිතයක් ගත කරන්න ලැබෙයි කියලා සමල් හිතුවා. ඒත් වීණගෙ ඇඟ ඇතුලෙන් ඉල්ලන සැප ලබාගන්න ක්‍රමයක් නැතිව ගෑනි හිටියෙ හරිම අමාරුවෙන්. මීට මාස කිහිපයකට කලින් මදි නොකියන්න කවදාවත් කලින් නොවිදපු කම් සැප විඳපු වීණට මෙහෙම වේලි වේලි ඉන්න හරිම අමාරු වුණා. ඒ මිහිරි අත්දැකීම් මතක් වො සැරෙන් සැරේ හුත්ත තෙත් වුණා. ඒත් ඉවසගෙන හිටියා.
මේ අතරෙ සෑම්ගෙ කුලී ගෙදර අයිති කාරයගෙ අම්මා මැරුණා. ඒ කියන්නෙ සමල්ලගෙ අල්ලපු ගේ අයිති මිනිහගෙ අම්මා. මළගේ තිබුණෙ කිලෝ මීටර් 50ක් විතර ඈත හලාවතිනුත් එහා ගමක. කට්ටිය මළ ගෙදර යන්න ලෑස්ති වුණා. සෑම්ගෙ වෑන් එකේ තමයි යනනෙ. සෑම් එදා දවල් ඇවිත්
“අපි අද රෑට මළගෙදර යනවා මගෙ වෑන් එකේ. වීණත් එනවනම් යමු.”
කියලා වීණට කිවුවා.
වීණා හිටියෙ සෑම් එක්ක ටිකක් කේන්තියෙන්. ඒත් සෑම්ට ලං වෙන්න ආසාවෙන්. ඒ නිසා වීණට ඒකට මේක අවස්තාවක් වෙයි කියලා හිතුණා.
“කවුද යන්නෙ? ගොඩක් රෑ වෙයිද එන්න?”
“යන්නෙ නම් මේ අපි දෙතුන් දෙනා විතරයි. එද්දි කීය වුණාම මොකද? අමරෙ එන්නෙ හෙට රෑ නේද?”
“මම උදේට කෑම හදන්න එපෑ.”
“හෙට උදේ කෑම නෑ කියන්න. එනවනම් එන්න. මම නෙවෙයි වෑන් එක ළවන්නෙ. අපිට පිටි පස්සෙ සීට් එකට වෙලා කයියක් දාගෙන යන්න පුළුවන්.”
සෑම් කිවුවා. ඒක අහලා වීණා ටිකක් ඇඹරුණා.
“කොහමත් මම මළ ගෙදර යන්නත් ඕනෙ. ඒ නිසා මම එන්නම්.”
වීණා කිව්වා.
සෑම් කිණ්ඩියට හිනා වෙලා
“එහෙම් රෑ 7ට විතර එන්න.”
කියා පිට වෙලා ගියා. වීණා සමල්ටත් කිවුවා මළ ගෙදර යන නිසා රෑට ගේ දොර වහගෙන පරිස්සමෙන් ඉන්න කියලා.
වීණා නාලා කරලා පාටියකට යන්න වගේ ලෑස්ති වුණා. සුදු අත් කොට හැට්ටෙකුයි සුදු දිග සායකුයි තමයි වීණා ඇඳ ගත්තෙ. ඒ මදිවට ඇඟ හැම තැනටම සෙන්ට් ගහගත්තා. ලොකු පර්ස් එකත් අතට අරගෙන රෑ 7 වෙද්දි පිටත් වුණේ සෑම්ලගෙ බෝඩිම පැත්තට.
වීණා යද්දි එතනට අනිත් සෙට් එක එකතු වෙලා හිටියා. සමලුත් ඈතින් එබිකම් කළා. පාලිත, ජූඩ් හා හෙන්රි අංකල් තමයි යන්න ලෑස්ති වෙලා හිටියෙ. හෙන්රි අංකල් අවුරුදු 60ක විතර පැන්ෂන් ගිය දුම්රිය කම්කරුවෙක්. වැඩි සද්ද බද්ද නැති පොරක්. කට්ටිය බලන් ඉඳලා තියෙන්නෙ රවී එනකල්. රවී කියන්නෙ සමල්ගෙ යාලුවෙක්. ඉස්කෝලෙ ඉවර වෙලා දැන් හංදියෙ ත්‍රී වීළ් එකක් හයර් කරනවා. පොර තමයි අද වෑන් එක එළවන්න බාරගෙන තියෙන්නෙ. අනිත් සෙට් එක බොන්න බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්න නිසා තමයි එහෙම ලෑස්ති කරගෙන තියෙන්නෙ. වීණා විතරයි එකම ගෑනි. අනිත් ඔක්කොම පිරිමි.
“අනේ මං විතරනෙ ගෑනු කෙනෙකුට ඉන්නෙ. අනේ මන්දා.”
වීණා කං කෙඳිරි ගෑවා.
“ඇයි අපි ගෑනු පිරිමි තරග පවත්තනවා කියලා හිතුවද? හා හා නගින්න නගින්න.”
සෑම් කිව්වා. මුලින්ම වීණා නැග්ගා. වීණා වෑන් එකේ දොරෙන් ඇතුලු වෙද්දි සෑම් වීණගෙ තට්ටමක් යන්තම් මිරිකුවා. කාටවත් පෙනුනෙ නැහැ. වීණා නොදන්න විදිහට හිටියා.
“වීණා පිටිපස්සට යන්න. අනිත් අයට ඉස්සරහ තියන්න.”
කී සෑම් වීනට පිටිපස්සෙන් ඇවිත් පිටිපස්සෙ සීට් එකට සෙට් වුණා. ඊට ඉස්සරහින් තිබුණ සීට් එකට පාලිතයි ජූඩුයි සෙට් වුණා. හෙන්රි අංකල් ඉස්සරහ සීට් එකට සෙට් වුණා. රවී වෑන් එක එළවගෙන පිටත් වුණා. වැඩි වෙලා යන්න කලින් සෑම්ගෙ අතක් වීණගෙ කකුල උඩට ආවා.
දෙන්න ටික වෙලාවක් සෑම්ගෙ කල් කිරියාව ගැන ගතා කර කර හිටියා. පස්සෙ සෑම් දක්ෂ විදිහට වීණව ශේප් කළා.
“ඔය මොන කෙල්ලෙක් එක්ක හිටියත් වීණා එක්ක හිටිය වගේ සැපක් නැහැ.”
“එහෙනම් මොන එහෙකටද ඉතින් උන් පස්සෙ යන්නෙ”
“වීණා මට සම්පූරණයෙන්ම අයිති නැහැනෙ. වීණා අයිති අමරෙට. මට ඉතින් වීණගෙන් ආතල් එකක් ගන්න විතරනෙ පුළවන්. මාත් ඔයාට පුලු පුළුවන් විදිහට ආතල් දෙනවනේ. අර කෙල්ල පස්සෙ ගියෙ මගේම කරගන්න පුලුවන්ද බලන්න. ඒත් ඒකි ඒ හැටි ගතියක් නැහැ.”
“ඒ කිවුවෙ?”
“වීණා එක්ක හුකපු මට ඒ වගේ සෙවල කෑලි දැක්කම නගින්නෙත් නැහැ.”
සැම් කිවුවෙ වීණගෙ කලවා අත ගාන ගමන්. සෑම් වීණගෙ මූන ඉම්බොත් ඉස්සරහ කණ්ණාඩියෙන් පේන නිසා අත අරගෙන ඉම්බා. ටික වෙලාවක යද්දි වීණා ෆුල් සරෙන්ඩර්. සෑම්ට පණ වුණත් දෙන තත්වෙක හිටියෙ.
“ඒකනෙ මම කියන්නෙ. සෑම් ඕනම වෙලාවක මා ලගට එන්න කියලා. එත‍ොකට ඔය එක එක ගෑනු පස්සෙ යන්න ඕනෙ නැහැනෙ.”
වීණා සංවේදීව කිවුවා.
“වීණව මට විතරක් අයිති කරගන්න තිබුණනම් හොඳයි. ඒත් ඔය වගේ රජ ඇඟක් මම විතරක් අයිතිකරගෙන සැප විඳින එක වැරදියි. වීණගෙ වගේ ඇඟවල් මුලු ලෝකෙටම තියෙන්නෙ ටිකයි. ”
“එහෙමයි කියලා මම මුලු ලෝකෙටම අයිති නැහැ. මම අයිති ඔයාට විතරයි.”
ඔය වගේ බොළඳ කතා කිය කිය මේ දෙන්න පිටිපස්සෙ සීට් එකට වෙලා නැති වෙලා තිබුණ සම්බන්ධෙ අලුත් කරගත්තා. ඒක ටික වෙලාවකින් ඊලඟ තත්වෙට ගියා. සෑම් වීණාගෙ සායට උඩින් තමයි මුලින් කලවා අත ගගා හිටියෙ. ටික වෙලාවකින් සායට යටින් අත දාලා කලවා අත ගාන්න ගත්තා. වීණත් කාලෙකට පස්සෙ ලැබෙන පහස නිසා ඇඟ පුරා හිරිගඩු පිපිලා ආතල් එකේ දීගෙන හිටියා. වීණත් සෑම්ගෙ කලවා අත ගෑවා.
වෑන් එකේ අනිත් කට්ටිය වෙන වෙන කතා වල. සෑමුයි වීණයි ගැන හාංකවිසියක්වත් නැහැ වගේ. ඒ නිසා වීණත් බය නැතිව සෑම්ට අවනත වුණා. ටික වෙලවක් යද්දි වීණගෙ යට සාය වෑන් එකෙ සීට් එක උඩ තිබුණා. එක අතකින් වීණගෙ ලස්සන සුදු කකුල් අත ගාන අතර අනිත් අත වීනගෙ හැට්ටෙ අස්සට දාලා පිට අත ගානවා. වීනත් ඉස්සරහට බර වෙලා ඉඩ දුන්නා. එක පාරටම වීණගෙ බ්රා එකේ කොක්ක පැන්නුවා.
තිගැස්සුණ වීණා
“ඒයි ළමයො”
කියලා අතකින් කට වහගත්තා.
“බය වෙන්න එපා බං. මේකෙ යන්නෙ ඔක්කොම 18ට වැඩි අය.”
කියා සිනාසුණ සෑම් වීණගෙ බ්රා එක අත් වලින් පන්නා හැට්ටෙ අස්සෙන් එළියට ගත්තා. දැන් ඒකත් සීට් එක උඩ. වීණගෙ ලස්සන තැඹිලි ගෙඩි දෙකක් වගේ තන් දෙක දැන් නිදහස්. පාරෙ වලවල් වල වෑන් එක වැටෙද්දි ඒවා තමයි මුලින්ම උඩ පනින්නෙ. පස්සෙ ටික වෙලාවක් යනකල් හෙලවි හෙලවි තිබිලා තමයි නතර වෙන්නෙ. නතර වෙන්න වෙලාවක් නැහැ. සෑම්ගෙ අත් දෙකට හිර වෙලා ඒවා එහෙමට මෙහෙට යනවා. සෑම් සනීපෙට වීණගෙ තන් දෙක මසාජ් කළා. අත ගෑවා. ගෑණිගෙ කළු තන පුඩු උල් වෙලා තද වෙලා සුදු හැට්ටෙ හරහා ඉස්සිලා පේනවා.
මීගමුවෙ ට්‍රැෆික් එක නිසා පැය 2ක් විතර ගියා නයිනමඩුවට එන්න. ඒ ටවුමෙදි කට්ටිය මොනවා හරි බොන්න කියලා තේ කඩේක නැවැත්තුවා.
“කට්ටියම බැහැලා එන්න තේ එකක් බීලා යන්න.”
කියමින් හෙන්රි අංකල් බැස්සා.
“ඒයි දැන් මොකද කරන්නෙ? මම ඉන්නද?”
කලබල වුණ වීණා ඇහුවා.
“ඔහෙම බැහැලා යමු.”
සෑම් කිවුවා.
“පිස්සුද අනේ. මෙහෙම වන වන යන්නෙ කොහෙමද? අනික මේ සුදු සාය අස්සෙන් ජංගියත් පේනවා.”
“මේ තේ කඩේ අඳුරන අය නැහැනෙ. ඔහෙම යමු. එතකොට ආතල්. ඔන්නම් අත් දෙක තන් දෙක උඩින් බැඳගන්න.”
සෑම් කිවුවෙ බහින්න ලෑස්ති වෙන ගමන්.
බිමට බැහැපු පාලිත, හැමෝටම ඇහෙන්න
“ආ ඔය බොක්ස් සීට් එකේ ඉන්න කපල් එක ඇඳුම් කාරිය අහුලගෙන ඇඳගෙන බහින්න.”
කියා හිනා වුණා. ඒකට වීණට ලැජ්ජාවක් ඇති වුණා. හෙන්රි අංකලුයි රවීයි ඉන්න එක තමයි ඒකට හේතුව. අනිත් දෙන්නනම් සීන් එක දන්නවා. දැකලා තියෙනවා.
සෑම් කිවුව විදිහට වීණා පපුවට අත් දෙක බැඳගෙන තන් දෙක වැනෙන්නෙ නැති විදිහට වෑන් එකෙන් බැස්සා. හැමෝම තමන්ගෙ පපුව දිහා බලාගෙන ඉන්න බව වීණට තේරුණා. ගෑනි ඒ බව නොදන්න විදිහට කඩේ ඇතුලට ගියා.
මතු සම්බන්ධයි.