අද කතාව පටන් ගනිද්දිම විශේෂ දෙයක් කියන්න ඕනෙ. ඒ තමයි කතාවෙ මේ කොටස මනක්කල්පිත එකක් කියන එක. මේ කොටස සම්බන්ධ කිසිම සිදුවීමක් සත්‍ය නොවේ. ඒවා හුදු සාහිත්‍යයේ කාම රසය විඳීම සඳහා පමණි.)
දැන් සුරේකයි ජගතුයි ගොඩනැගිල්ල පිටිපස්සෙ හැංගිලා ඉන්නවා. සුරේකගෙ බ්රා එකයි හීනි ජංගියයි ඇරුණම කිසිම දෙයක් ඇඟේ නැහැ. ෆෝන් එකත් ජගත්ගෙ සාක්කුවේ. ගෑනි හිටියෙ සුරතාන්තෙට හොඳටම ලං වෙලා නිසා තාම ඉන්නෙ අසහනෙන්. තමන් හැංගිලා ඉන්න තැනින් අඩි 30ක් විතර ඈතින් පොලිස් කාරයන් හා සිකුරිටි කාරයෙක් ඉන්න බව දැන දැනත් සුරේකගෙ මෝල් ගාය බැස්සෙ නැහැ. තාම ගෑනිට හයියෙන් හුස්ම වැටෙන්නෙ ඒ නිසයි. හුත්තයි තන් දෙකයි කසනවා. හුත්ත ඇතුලතින් නලියනවා. ඒ අස්සෙ සීතල හුලං වැදිලා ඇඟ පුරා හිරිගඩු පිපිලා. හුත්තෙන් එක පාරටම ජූස් පාරක් එලියට ගලාගෙන එනවා වගේ සුරේකට දැණුනා. එවේලේ මුලු ඇඟ පුරාම උණුසුමක් ගලාගෙන ගියා. ගෑනි ජගත්ට තුරුලු වුනා.
පොලිස් ජීප් එකෙන් බැහැලා පොලිස් කාරයො දෙන්නෙක් ආවා. එක්කෙනෙක් වයස අවුරුදු 45ක් විතර ඇති. අනිකා වයස අවුරුදු 30ක් විතර ඇති. එයාලා ආවෙ එතන තියෙන කොම්පියුටර ලැබ් එක ඇතුලු අනිත් වටින බඩු තියෙන ගොඩනැගිලි වල ආරක්ෂාව තහවුරු කරලා ලොග් පොතේ අත්සන දාලා යන්න. ඒද හැමදාම 11.30 ට විතර කෙරෙන වැඩක්. ගොඩක් දවස් වලට එන රාළහාමිලා දෙන්නා නැතිව වෙන දෙන්නෙක් අද ඇවිත් හිටියා.
එක්කෙනෙක් දොර අගුලු පරීක්ෂා කරලා බලලා ලොග් පොතේ අත්සන දාන අතර තුර අනෙක් වට පිට එබිකම් කරලා බැලුවා. සුරේකගෙ සායයි ටී ෂර්ට් එකයි කොට පඩිපෙළ උඩ තිබෙන බව දැකපු සික්කා ඒක වැහෙනන වගේ පොලිස් කාරයා ඉස්සරහා හිටගෙන හිටියා. ඒත් වැඩිමල් පොලිස් කාරයා ඒක දැකලා එතනට ඉක්මන් ගමනින් ගියා. සික්කට හීන් දාඩිය දැම්මා.
පොලිස් කාරයා අර ඇඳුම් දෙක අරගෙන ඇවිත් සිකුරිටි කුටිය ලගට වෙලා හොඳට බැලුවා. ඉඹලත් බැලුවා.
“මේව දැන් ගලවලා තියෙන්නෙ. “
පොර අනිත් පොලිස් නිලධාරියට කිවුවා.
“අ අනේ සර්, ඔය කවුරුහරි කු කුපාඩියෙක් ඔතන දාලා යන්න ඇති.”
සික්කා ගොත ගගහා වගේ කිවුවා. පොරට තමන් කළ වැඩේ ගැන දැන් ලොකු පසුතැවිල්ලක් ඇති වෙලා.
“මෙතනින් අනිතිමට ගියේ කවුද?”
“මේකෙ අනිත් වොචර් තමයි සර්. මම වැඩ බාරගන්න ආවම එයා මට ගේට්ටුවෙ යතුර බාර දීලා ගියා.”
“කීයට විතරද?”
“රෑ 9ට සර්.”
“එහෙනම් මේක කොහෙමද මෙතනට ආවෙ?”
“ඒක තමයි සර් මාත් කල්පනා කරන්නෙ.”
“මං ටොයිලට් එකට ගිය වෙලාවෙවත් කවුරුහරි ඕක ඇතුලට විසි කලාද දන්නෙ නැහැ.”
“ඒත් ගේට්ටුවෙන් එළියෙ ඉඳන් කොහෙමද මෙතනට විසි කරන්නෙ. ඒහෙනම් භූමරංගයක් වෙන්න ඕනෙ.”
සික්කා කට උත්තර නැතිව බලන් හිටියා.
“සමන්ත, මට වැඩේ සැකයි. මෙන්න මේක කෝකටත් ජීප් එකට දාලා එනවා.”
වැඩිමල් පොලිස් කාරයා අනිකාට කිව්වා.
“හොඳමයි සිල්වා මහත්තයා.”
කී අනිකා සුරේකගෙ හැට්ටෙයි සායයි අරගෙන ඇඟිලි වලින් අල්ලගෙන ගිහින් ජීප් එකේ පිටිපස්සට දාලා ආවා.
“මට හිතෙන්නෙම මේක අයිති ගෑනි අර හරිය තාම හැංගිලා ඉන්නවා ඇති කියලමයි. තමුසෙ ඔය පැත්තෙන් යනවා. මම මේ පැත්තෙන් එන්නම්. “
සමන්ත ආ පසු සිල්වා කිවුවා.
සික්කට කියන්න දෙයක් නැතිව අහක බලා ගත්තා. පොර දැන් වෙවුලන ගානට ඇවිත්. රස්සාව ගහලා ගියොත් මේ වයසට ආයිත් වෙන රස්සාවක් හොයාගන්න ලේසි නැහැ.
පොලිස් නිලධාරීන් දෙන්නා ගොඩනැගිල්ල දෙපැත්තෙන් ගියා.
මේ දෙබස ඇහුණට පස්සෙ සුරේකගෙ මෝල් අමාරුව කොහෙන් ගියාද නැහැ. ගෑනි බය වෙලා වෙවුලන්න ගත්තා. ජගත් නම් ඒ හැටි ගානක් නැහැ වගේ ඉන්නවා.
“දැන් අපි මොකද කරන්නෙ?”
සුරේකා රහසින් වෙවුල වෙවුල ඇහුවා.
“බය වෙන්න එපා, පොලිසියෙ මම අඳුරන අය ඉන්නවා. කලබල නොවී කියන දෙයක් කරන්න.”
ජගත් එහෙම කියලා කට ගන්න කලින් දෙපැත්තෙන් පොල්සි කාර‍යෝ දෙන්නා මතු වුණා. සිල්වා රාළහාමිගෙ අත තිබූ ටෝච් එලිය කෙලින්ම වැටුණෙ වාඩි වෙලා හිටි සුරේකගෙ ඇඟට.
“දුවන්න එපා. “
කී සමන්ත රාළහාමි ජගත්ගෙ කමිසයෙන් අල්ලගත්තා.
සිල්වා රාළහාමිට සුරේකගෙ අල්ලගන්න තැනක් තිබුනෙ නැති නිසා අතින් අල්ලගත්තා.
පස්සෙ දෙන්නව සිකුරුටි කුටිය ලඟට අරගෙන ආවා. සුරේකා බයෙන් ගැහෙනවා. අඬනවා. ඒ මදිවට තමන්ගෙ අඩ නිරුවත් ඇඟ වහගන්න ක්‍රමයක් නැතිව පොලිස් කාරයා අල්ලගෙන නැති අත අරගෙන හුත්ත උඩින් තියාගෙන ඉන්නවා.
“අනේ අපිට යන්න දෙන්න රාළහාමි. අපිට සමා වෙන්න.”
ගෑනි කිව්වා.
“වේස කමේ ඇවිත් රෑ තිස්සෙ අනවසරෙන් ගොඩනැගිලි අස්සට රිංගලා මෙතන එනවා බබා වෙන්න.”
සිල්වා රාළහාමි සැර වුණා.
අජිත් සද්ද නැහැ. කලබලයකුත් නැහැ. ඒත් සික්කනම් අඩන්න වගේ.
“සමන්ත ඕකව ජීප් එකට දාලා මාංචු දානවා.”
සිල්වා රාළහාම කිව්වා. සමන්ත රාළහාමි ජගත්ව අරගෙන ගේට්ටුවෙන් එළියට ගිහින් ජීප් එකට නග්ගලා ටික වෙලාවකින් ආයිත් ආවා.
සුරේකා අඩ නිරුවතින් සිකුරුටි කුටිය පිටිපස්සෙ හිටගෙන ඉන්නවා. සිල්වා රාළහාමි ගෑනිව අත හැරපු නිසා සුරේකා අනිත් අතින් පපුව මැද්ද වහගෙන හිටියා.
රාළහාමි කෑදර බැල්මෙන් සුරේකගෙ ඇඟ දිහා උඩ ඉඳන් පහලටත් පහල ඉඳන් උඩටත් බැලුවා.
“තමුසෙ බිස්නස් කරන්නෙ කොහෙද? මීට කලින් මේ පැත්තෙදි මාට්ටු වෙලා නැහැ නේද?”
සිල්වා රාළහාම ප්‍රශ්න කරන්න ගත්තා.
“ම.. මම තාම ඉගෙන ගන්නවා.”
සුරේකා ගොත ගගහා උත්තර දෙනවා.
“වේසකමේ මොනවද ගෑනියෙ ඉගෙන ගන්න තියෙන්නෙ?”
“මම එහෙම කෙනෙක් නෙවෙයි රාළහාමි.”
“අනේ වේසියෙ. අපිට අහුවෙන හැම වේසිම ඔය කතාව තමයි කියන්නෙ. ඒ නිසා අපිව මෙතන නලවලා කාලය නාස්ති කරන්න එපා. හෙටත් නිවාඩු නිසා අනිද්දා වෙනකල් රිමාන්ඩ් එකේ තියලා තමයි සඳුදා උසාවි දාන්න වෙන්නෙ.”
“අනේ හ්… රාළහාම් එහෙම කරන්න එපා… අර ජීප් එකේ ඉන්නෙ මගෙ බෝයි ෆ්රෙන්ඩ්.”
“හිහ් හිහ් බෝයි ෆ්රෙන්ඩ්? එහෙනම් උගෙ නම කියපන් බලන්න.”
“ජගත්.”
“මුලු නම. වාසගමත් එක්ක.”
එතකොටයි සුරේකට මතක් වුණේ ජගත්ගෙ වාසගම තමන් නොදන්න බව.
“අනේ මම දන්නෙ නැහැ හ්..”
සුරේකට ඉකි ගැහුණා.
“වේසියෙ බොරු කියලා වැඩක් නැහැ. ඇත්ත කියපන්. එහෙම වුණොත් අපි මොනවා හරි කරන්න බලන්නම්.”
“ඇත්තමයි රාළහාමි.”
“පට්ට වැස්සියෙ, අපිව ඇන්දිල්ල පැත්තකින් තියලා කියපන් උඹේ ලොක්කා කවුද කියලා?”
සුරේකා ගෙන් සද්දයක් නැහැ.
“එහෙනම් ලොක්කියෙක්ද ඉන්නෙ?”
“දැන් උඹව අහු වුනා කියලා කාටද දන්නන්න ඕනෙ? කවුද උඹට ඇප දෙන්නෙ?”
“අනේ හ්…..”
සුරේකා එක දිගට අඬනවා. ගෑනි අඬනකොට තන් දෙක ගැස්සෙනවා. කඳුලු බිංදු මූණ දිගෙ ඇවිත් තන් දෙක උඩට වැටිලා.
“උඹ කොච්චර කල්ද මේ රස්සාවෙ?”
“….”
“උමේ ඇඟ දිහා බලද්දිනම් පේන්නෙ ටිකක් අලුත් වගේ. තාම තුවාල කැලැල් එහෙම නැහැ.”
සිල්වා රාළහාමි සුරේකගෙ පපුවට කිට්ටු වී බලා ආයිත් කලවා දිහා එබී බලා කිවුවා.
“මේ වගේ ලස්සන ඇඟක් තියාගෙන තරුණ කෙල්ලෙක් අපරාදෙනෙ වේස කමේ යන්නෙ. වෙන රස්සාවක් හොයාගන්න තිබුණනනෙ.”
සිල්වා රාළහාමිගෙ කටහඬ සැර බාල වෙලා.
“ඔන්නම් මම උඹට උදවුවක් කරන්නම්.”
“අනේ රාළහාමි වඳින්නම් අපිට යන්න අරින්න.”
“උඹ එක්කෙනෙක්ගෙන් කීයක් ගන්නවද?”
“….”
“කියපන් වේසියෙ? “
සිල්වා රාළහාමි ආයිත් සැර වුණා.
“සිල්වා රාළහාමි, ගාන පිටිපස්සෙ ගහලා තියෙනවා. හිහ් හිහ්”
සුරේකට පිටිපස්සෙන් හිටි සමන්ත රාළහාමි කිවුවා.
“මේ මේකිගෙ තට්ටං දෙකේ ලියලා තියෙන්නෙ.”
“එක පැත්තක හුත්ත 2000/= යි කියලා ලියලා. අනිත් පැත්තෙ පුක 3000/= යි කියලා ලියලා.”
“මොනවා? ලාබයිනේ.”
කී සිල්වා රාළහාමි සුරේකගෙ පිටිපස්සට ගොස් තට්ටං වලට එබිලා බැලුවා. හීනි පෑන්ටිය තට්ටං මැද්දෙන් හීනියට ඇදිලා ගිහින්. දෙපැත්තෙ කලු පෑනකින් අර කිවුව එක ලියලා තිබුණා.
සුරේකට පුදුමයි. රාළහාමිලා බොරු කියන බව හිතපු සුරේකා පිටිපස්සට හැරිලා අමාරුවෙන් බෙල්ල නවලා බැලුවා. මාර සීන් එක. ඇත්තටම එහෙම ලියලා. සුරේකා නිදන් හිටි අතර තමයි ජගත් විහිළුවට ඕක ලියලා ඇත්තෙ.
“මේ වගේ කේස් එකක් ගොඩදාන්න නම් අපිට රුපියල් 5000ක් වත් ඕනෙ. මොකද කියන්නෙ?”
සිල්වා රාළහාමි කිවුවා.
“අනේ රාළහාමි මං ලඟ නම් සල්ලි නැහැ. ජගත් අයියා ගාව සමහර විට ඇති.”
“පිස්සුද යකෝ. කස්ටමර්ලගෙන් සල්ලි ඉල්ලන්න. මේක උඹ ගෙවපන්. සල්ලි බැරිනම් ඒ වටිනකමට වෙන මොනව හරි දීපන්.”
“අනේ රාළහාමි මගෙ ෆෝන් එකනම් තියෙනවා. ඒකත් ජගත් අයියා ලඟ.”
“නෑ. නෑ. උගෙන් අපිට කතාවක් නැහැ. ඌව නම් ලේසියෙන් නිදහස් කරන්න පුලුවන්. උඹව තමයි බැරි.”
“අනේ..හ්.. එහෙම කියන්න එපා රාළහාමි. මම ආයිත් කවදාවත් මෙහෙම දෙයක් කරන්නෙ නැහැ.”
පොලිස් නිලධාරීන් දෙන්නම බක බක ගා සිනා සුනා.
“එහෙම නෙවෙයි. තමුන්ට ලස්සන ඇඟක් තියෙන එකේ, අනිත් වේසියන් වගේ තාම ලොන්ත පූස් වෙලා නැති එකේ, මම කැමතියි ඔය තමන්ගෙ තට්ටමේ ලියලා තියෙන එවුවගෙන් ගාන අය කරගන්න. මොකද කියන්නෙ?”
“අනේ..හ්… රාළහාමි. මම එහෙම කෙනෙක් නෙවෙයි. “
“ආ එහෙමද? එහෙනම් මේ රෑ තමුන් කුඩු බිස්නස් කරනවවද්ද?”
“අනේ නැහැ…”
“නැති වෙන්න බැහැ. ඔය දෙකෙන් එකක් වෙන්නම ඕනෙ. කෝ බලන්න තමුන්ගෙ ඇඳුම් අස්සෙ හංගගෙන ඉන්නවද කියලා බලන්න.”
“අත් උස්සනවා බලන්න.”
සුරේකා අත් දෙක ඉස්සුවා. ගෑනිගෙ ලස්සන රවුම් තන් දෙක ඉස්සිලා බ්රා එක හරහා සෙක්සි විදිහට පෙනුනා. ඒ බ්රා එක ඝණකම නැති එකක් නිසා තන් දෙක යටට ජගත් ඔබපු කොන්ඩම් පැකට් 4 හොඳට ඒ හරහා කැපිලා පෙනුනා.
“මෙන්න මොනවා හරි හංගගෙන ඉන්නවා. ඔහෙම්මම ඉන්නවා බලනකල්.”
“පොලිස් කාන්තාවක් නැතිව බලන්න බැහැ නේද? “
සුරේකා බයෙන් වගේ ඇහුවා.
“ඈ බොල වේස හුත්තියෙ තෝ එනවද අපිට නීතිය කියලා දෙන්න. උඹට ඕනෙ ඔහොම පොලිසියට යන්නද. එහෙනම් ඉතින් නැගපන් හෙලුවෙන්ම යන්න.”
සිල්වා රාළහාමි ගිගිරුවා.
“අනේ මට සමාවෙන්න.”
සුරේකා අහිංසක විදිහට කිවුවා.
“ගලවපන් සමන්ත මේකිගෙ මේ බොඩිය. “
සමන්ත රාළහාමි පිටිපස්සෙන් ඇවිත් සුරේකගෙ බ්රා එකේ බකල් එකෙන් තදින් ඇද්දා. ඒ බකල් එකත් කඩාගෙනම ඒක ඇරුණා. සුරේකා තාම අත් උස්සගෙන. බ්රා එක පිටිපස්සෙන් ගැලවුණ ගමන් මිරිකිලා තිබුණ තන් දෙක නිදහස් වුණා. බ්රා එක බුරුල් වුණා.
සිල්වා රාළහාමි ඒ බ්රා එක උඩට උස්සලා බැලුවා.
එතකොටම අර කොන්ඩම් පැකට් 4 බිමට වැටුණා. එතන ජාති 2කින් 2ක ගානෙ තිබුණෙ.
“හහ් හහ් හා… දැන් උඹ මොකද කියන්නෙ? වේස කමේ යන්න නෙවෙයිනම් මෙච්චර කොපු මොටද? එක එක සයිස් එකෙන් වෙන්නැති. අනේ යකෝ.”
“ගලවලා දාපන් ඔය වේසිගෙ රෙද්ද.”
කී සිල්වා රාළහාමි බ්රා එක වේගෙන් ගැලවී එන විදිහට උස්සලා අත් දෙකෙන් පැන්නුවා.
“අම්මට සිරි.. යකෝ සමන්ත මේක බලපන්කො.”
සුරේකගෙ නිදහසේ වැනෙන ලස්සන රවුම් තන් දෙක දිහා කන්න වගේ බලන් හිටි සිල්වා රාළහාමි කිවුවා. ඒ අහලා සමන්තත් ඉස්සරහින් බැලුවා. පොරට පිස්සු හැදුනා වගේ වුණා. කොහොමත් දෙන්නගෙම ටික ටික මෝල් ගාය වැඩි වෙමින් තමයි තිබුණෙ. මේකෙන් ඒක උපරිමයට නැග්ගා.
“යකෝ මේ වගේ ගෙඩි දෙකක් මේ ඒරියා එකේ කිසිම ගොනෙකුට නැහැ. කිරි එළදෙනක්නෙ.”
සිල්වා රාළහාමිට ඒවා අල්ලන්න නැතිව ඉන්න බැරි වුණා. පොර අත් දෙකෙන් ඒවා දෙකම අල්ලා මිරිකුවා. සුරේකට කෙඳිරියක් පිට වුණා.
“උඹට ළමයි ඉන්නවද? “
“අනේ නැහැ. මම බැඳලා නැහැ. මම ගණිකාවක් නෙවෙයි.”
“එහෙනම් තෝ මේ රෑ මොනවා කරනවද? එහෙනම් පුකේ හරි හුත්තේ හරි කුඩු පැකට් හංගගෙන ඉන්නවද?”
“අනේ නැහැ. “
සුරේකා අත් උස්සගෙනම කිවුවා.
“පළල් කරපන් බලන්න කකුල් දෙක. “
සුරේකා ලැජ්ජාවෙන් කකුල් දෙක ඈත් කළා. තුනී හීනි පෑන්ටිය හරියටම හුත්ත උඩින් ගිහින් තිබුණ නිසා හිල් දෙකම වැහිලා. ඒත් දෙපැත්තම එළියෙ. හුත්ත උඩ මවිල් ගුලියත් එලියෙ. තට්ටං දෙකත් එලියෙ.
“යකෝ… මොකටද මේ රෙදි පටියක් ඇන්දෙ. ඔයිට හොඳයි මුකුත් නැතිව හිටියනම්. බිස්නස් එකටත් ලේසියි.”
“තෝ හුත්ත අස්සෙ කුඩු පැකට් හංගං ඉන්නව නේද?”
“අනේ නැහැ. “
“නැහැ කිව්වට බැහැ. දැන් උඹ නැහැ කිවුව හැම දේම බොරු වෙලානෙ තියෙන්නෙ. මම පරීක්ෂා කරලා බලනවා. අවුලක් නැත්නම් අපිට උඹ ගැන සලකලා බලතැහැකි. නැත්නම් උසාවි තමයි. “
සිල්වා රාළහාම කටින් කෙළ පෙරෙන තරම් කෑදරකමකින් සුරේකගෙ පෑන්ටිය දිහාවට අත එවුවා. සමන්ත රාළහාමිත් ඒක බලාගන්න ඉස්සරහට ආවා.
සිල්වා රාළහාමිගෙ මහත කළ අතේ මැද ඇඟිල්ල සුරේකගෙ පෑන්ටිය ඈත් කරලා හුත්ත උඩට ලං වුණා. එක පාරටම රාළහාමිගෙ ඇඟිල්ල හුත්ත පතුලටම බැස්සා.
සෙවල නෑවිලා නිසා ඒක සුරුස් ගාලා ලිස්සලා ගියා.
සුරේකට කෙඳිරි ගෑවුණා.
“යකෝ මේක මඩ වලක් වගේ තෙතයිනෙ.”
කී සිල්වා රාළහාමි ඇතුලෙ කුඩු පැකටි සොයන ආකාරයට තමන්ගෙ ඇඟිල්ල හුත්ත ඇතුලෙ හැම තැනම යැවුවා. සුරේකා තදින් ඇස් පියාගෙන හිටියෙ වේදනාවට නෙවෙයි. ලැජ්ජාවට.
“හ්ම් .. ඒකෙනම් මුකුත් නැහැ වගේ.”
සිල්වා රාළහාමි ඇඟිල්ල එළියට අරගෙන සෙවල වලින් නැහැවී දිලිසෙන ඇඟිල්ල සමන්තට පෙන්නන ගමන් කිවුවා. පස්සෙ පොර ඒක බිම තිබුණ සුරේකගෙ බ්රා එකෙන්ම පිහදාගත්තා.
සිල්වා රාළහාමිය් සමන්තයි පැත්තකට වෙලා ටික වෙලාවක් රහසින් කතා කළා. ඒ සුරේකගෙ පැණි බේරෙන සෙක්සි ඇඟ ගැන. වැඩියෙන්ම තන් දෙක ගැන. මේ තරම් ලස්සන ලොකු තන් දෙකක් තියෙන තරුණ කෙල්ලෙක් එක්ක කවදාවත් තමන්ට නිදියන්න ලැබෙන එකක් නැහැ කියලා දෙන්නම හිතුවා.
සිල්වා රාළහාමි සුරේකට කිට්ටු වුණා.
“අපි මේ උඹට උදවුවක් කරන්නයි යන්නෙ. අපිට සැපක් දුන්නොත් නිදහස් කරලා අරිනවා. නැත්නම් ඉතින් උසාවි තමයි. ලොකු උන්නැහේටත් යන්න වෙයි මගෙ හිතේ සාක්කි දෙන්න.”
ඒ අසා සික්කා කලබල වුණා.
“අනේ කෙල්ලෙ, මේ රාළහාමිල දෙන්න කියන දෙයක් කරලා මේකෙන් මාවත් ගලවපන්.”
සික්කා බැගෑපත් වුණා.
“උඹේ මේ ලස්සන ඇඟ දැක්කම අපිට දුක හිතුනා. ඒ නිසා තමයි අපි මෙහෙම අවස්තාවක් දුන්නෙ. “
සමන්ත රාළහාමි හිනා වෙවී කිව්වා.
දැන් පිරිමි තුන් දෙනාම තමන්ගෙ නිරුවත් පපුව දිහා කන්න වගේ බලන් ඉන්න බව සුරේකට පෙනුනා. සැරෙන් සැරේ සිල්වා රාළහාමි අතින් ඈත් වෙච්ච තැනින් පේන හුත්තේ තොලක් දිහාත් බලනවා. තුන් දෙනාගෙම කලිසම් ඇතුලෙන් පයියවල් පිම්බිලා තියෙන විදිහත් ගෑනිට පෙනුනා.
“හාද බෑද කියපන් ඉක්මනට. “
සිල්වා රාළහාමි සැර වුනා
“හා.”
සුරේකගෙ කටින් පහත් හඬින් ඒ වචනය පිටවුණේ ඉබේම වගේ.
“අන්න මොලේ ඇති ගෑනියෙක්. “
සිල්වා රාළහාමි සතුටෙන් කිවුවා.
“ලොකු උන්නැහේ, අපිට පොඩි ඇඳක් වගේ නැද්ද තමුසෙගෙ කාමරේ?”
“මට කාමරයක් නැහැ සර්. අර එහා පැත්තෙ දිග බංකුවක් නම් තියෙනවා. ඒත් මෙට්ටයක් නම් නැහැ සර්.”
“මොන මෙට්ටද අයිසෙ? මේ තියෙන්නෙ මෙට්ටයක්. “
සිල්වා රාළහාම් සුරේකව පෙන්නලා කිවුවා. එතකොටයි සුරේකා අත් දෙක පාත දැම්මෙ.
සික්කා තමන් කී බංකුව තියෙන තැන පෙන්නලා දුන්නා. සිල්වා රාළහාමට ඉවසිල්ලක් නැහැ. පොර සුරේකගෙ අතින් ඇදගෙන අනිත් අතින් අර කොන්ඩම් එකක් අරගෙන එතනට ගියා.
බංකුව තියෙන තැන සික්කටයි සමන්ත රාළහාමිටයි පේනවා. ඒ නිසා ඒ දෙන්නට අහක බලාගන්න කියලා සිල්වා රාළහාම සංඥා කළා.
සුරේකගෙ බය නැති වෙලා ගියා. ඒ වෙනුවට ආයිත් මීට පැය කාලකට විතර කලින් තිබුණ මෝල් ගාය ආයිත් අවා. ගෑනිගෙ හුත්තයි තන් දෙකයි ආයිත් පුපුරු ගහන්න ගත්තා. මිනිස්සු තුන් දෙනෙක් තමන්ගෙ ඇ‍ඟෙන් දමනය කරන්න ලැබුණ එක ගැන ගෑනිට එක අතකින් ආඩම්බරයි. ඊටත් වඩා දවල් ඉඳන් තමන්ට දැනෙන කාමුක බව නිවාගන්න ලැබෙන එකට සතුටුයි.
වෙන දවසකනම් මේකට සුරේකගෙ හිත කැමති වෙන්නෙම නැහැ. අඬ අඬා තමයි ඒ වැඩේ කරන්න වෙන්නෙ. ඒත් අද වෙනස්. සුරේකගෙ ඇඟේ හැම තැනක්ම සැප හොයනවා. හුත්තටයි තන් වලටයි තට්ටං වලටයි ඕනෙ හොඳට තැලෙන්න.
සුරේකා බංකුවෙ වාඩි වුණා. හැඩි දැඩි පොලිස් නිලධාරියා තමන් ඉස්සරහා හිටගෙන කලිසම ගලවනවා. සුරේකා ඒ දිහා බලන් ඉන්න බව සුරේකටත් මීටර් වුණේ නැහැ. කලිසම පහතට ගිහින් ජොකා ගෙන් එලියට පැන්න ගමන් සුරේකගෙ මූණට හිනාවක් ආවා. සිල්වා රාළහාම වයස වුණාට පයිය ඒ හැටි නරක නැහැ. ඒක මහතයි. වල්ල ලොකුයි. ටිකක් පහලට බර වෙලා වුණාට කලුවට නහර වැල් පිම්බිලා තේජවන්ත විදිහට තිබුනා. සිල්වා රාළහාමි ලොකු සයිස් එකේ කොන්ඩම් පැකට් එකක් කඩලා තමන්ගෙ පයියට ඇන්දුවා.
ඊට පස්සෙ සුරේකගෙ පැත්තකින් වාඩි වුණ ඔහු සුරේකගෙ තන් දෙක අල්ලාගෙන මිරික මිරික ඉඹින්න ගත්තා. පොර තන පුඩු සූප්පු කළේ නැහැ. සෙල්ලම් බඩු එක්ක සෙල්ලම් කරන පොඩි ළමයෙක් වගේ ඔහු සුරේකගෙ තන් දෙක මිරික මිරික එකට වද්ද වද්ද උඩ දදා ෆන් එකක් ගත්තා. සුරේකත් ආසාවෙන් දීගෙන හිටියෙ කෙඳිරි ගගා. මොකද ඒවා මිරිකද්දි සුරේකට දැනෙන සනීපෙ නිසා. පුපුරු ගසන තන පුඩුත් මිරිකෙනකොට සුරේකගෙ කෙඳිරිය තවත් වැඩි වුනා.
නැගිට්ට සිල්වා රාළහාමි සුරේකව බංකුවෙ පස්සට තල්ලු කළා. ඊට පස්සෙ ජංගිය ඉනපටියෙන් අල්ලලා පහලට ඇදලා කකුල් දෙකෙන් ගලවලා බිමට දැම්මා. දැන් සුරේකා බංකුව උඩ අමු හෙලුවෙන්. ඇඟ බංකුව උඩ උඩුබැල්ලෙන් නිදි. කකුල් දෙක තාම බිම.
සිල්වා රාළහාමි සුරේකගෙ කකුල් දෙක අත් දෙකෙන් අල්ලගෙන උස්සලා අරගෙන දණිස් වලින් නවා සුරේකගෙ මූණ දෙපැත්තෙන් හිටින විදිහට තියාගත්තා. සුරේකා ඉංග්‍රීසි සී අකුරෙ හැඩේට නැවිලා. හුත්තයි පුකයි දෙකම උඩට හැරිලා. හුත්තෙන් එන ජූස් සුවඳ සැරට දැනෙනවා.
“උඹනම් මාර සැප කඳක්”
කී සිල්වා රාළහාමි තමන්ගෙ පයිය සුරේකගෙ හුත්තට තද වෙන විදිහට ඉස්සරහට පාත් වුණා. පයිය මුලින් අහකට ලිස්සලා ගියා. රාළහාමි ආයිත් ඒක අතින් අරගෙන හරි තැනට තියලා සුරේකට ඇඟට බර වුණා. ඒක ලිස්සාගෙන සුරේකගෙ කිම්බ ඇතුලට බැස්සා.
“හ්ම්හ්… “
සුරේකට කෙඳිරි ගෑවුණා. හුත්තෙන් දැනෙමින් තිබුණ අසහනය නැති වෙලා ගියා. කැසිල්ලට පිලිතුර ලැබුණා. සුරේකගෙ නලියන හුත්ත කිලිපොලා ගියා.
සිල්වා රාළහාමි ගහන්න ගත්තා. පොරගෙ මුලු බරම සුරේකගෙ හුත්ත උඩට එනවා.
“අල්ලගනින් කකුල් දෙකෙන්.”
සිල්වා රාළහාම ගහන ගමන් කිවුවා.
සුරේකා තමන්ගෙ කකුල් දෙක අල්ලගත්තා. සිල්වා රාළහාමි සුරේකගෙ තන් දෙකට මාරු වුණා. දැන් සිල්වා රාළහාමිගෙ අත් දෙක සුරේකගෙ තන් දෙකේ. සුරේකගෙ තන් දෙකටත් හුත්තටත් අර උස මහත සිල්වා රාළහාමිගෙ මුලු බරම එනවා. සිල්වා රාළහාමිගෙ පපුවේ හා පයිය උඩ මවිල් තැනින් තැන ඉදිලා. කොන්ඩෙ ඉස්සරහ ටික තට්ටෙ. වයස පාටයි. ඒත් සුරේකට ඒවා ගානක් නැහැ. තමන් මේ හුකන්නෙ තමන්ට වඩා දෙගුණයක් විතර වයස කෙනෙක් එක්ක කියලා ගෑනිට ඒ හැටි ගානක් නැහැ.
සුරේකට තරු පේන්න ගත්තෙ ඊට ටික වෙලාවකට පස්සෙ. ඒ සිල්වා රාළහාමි පොල් මිරිකන විදිහට සුරේකගෙ තන් මිරිකන්න ගත්තම. රාළහාමිගෙ අතේ නියපොතු වලට සුරේකගෙ තන් දෙක හීරෙන්න ගත්තා. රාළහාමි ටික ටික බඩු යන්න ලං වෙන බව සුරේකට තේරුණා. ඒ නිසා පොර එන්න එන්න දරුණු වෙන්න ගත්තා. සුරේකගෙ ඇඟට මුලු බරම වදිද්දි ගෑනිට
“හුප්ප්… “
කියලා කෑ ගැහෙනවා.
තකස් තකස් සද්දෙ වැඩි වුණා. සික්කයි සමන්තයි සැරෙන් සැරේ හැරිලා බැලුවෙ හොරෙන් වගේ. සිල්වා රාළහාමිගෙ දාර පයිය සුරේකගෙ කකුල් දෙක අස්සට ලිස්සගෙන වේගෙන බහින විදිහ දැකලා ඒ දෙන්නගෙම ඇඟ කිලිපොලා ගියා.
එන්න එන්න තන් මිරිකිල්ල වැඩි වුණා. සුරේකට ඒවා සනීපයක් වගේම වේදනාවකුත් ගෙනාවා. ඒ නිසා ගෑනි
“ඌයියාහ්.. අනේහ්…. ඌයි… “
කිය කිය ඇඹරුණා.
ඒත් සිල්වා රාළහාමිට ඒවා ඇහෙන්නෙ නැහැ. පොර උමතුවෙන් වගේ තන් මිරික මිරික, තමන්ට පුලුවන් උපරිම වෙ‍ගෙන් සුරේකගෙ හුත්තට පයියෙන් ගහනවා.
එක පාරටම සිල්වා රාළහාමි සුරේකගෙ තන් වලට අතින් ගහන්න පටන් ගත්තා. කෙනෙකුගෙ කම්මුලට ගහන විදිහට තන් වලට ගහනවා.
“චටාස් “
“ඌයි”
සද්දෙට සික්කයි සමන්තයි ආයිත් හැරිලා බැලුවා.
දෙතුන් පාරකට පස්සෙ වැදුණ පාර දරගන්න බැරුව සුරේකා එක අතකින් කකුල අත හැරලා තනේ අතගාන්න ගත්තා.
ඒ පාර සිල්වා මහත්තයගෙන් සුරේකට වැදුනෙ කම්මුල් පාරක්
“චටාස්”
“අල්ලගනින් වේසියෙ කකුල්”
සුරේකා ඉක්මනට ආයිත් කකුල් දෙක අල්ලගත්තා. ගෑනිගෙ කම්මුල පුපුරු ගහනවා. තන් දෙක දෙපැත්ත රතු වෙලා. ඇඟිලි පාරවල් හිටලා. තන පුඩු වටේ නියපොතු වලට තුවාල වෙලා.
සුරේකටම පුදුමයි ඒ තරම් වේදනාවක් දැනිලත් තමන්ට ඒකෙනුත් ආතල් එකක් ලැබෙන එක ගැන. සිල්වා රාළහාමි කියන කියන දෙයක් කරන වහලියක් වුණ තමන් ඒ වහල් කම කරලා රාළහාමි සතුටු කිරීමෙන් අමුතු ආතල් එකක් ගන්න බව ගෑනිට තේරුනා.
රාළහාමි එන්න එන්න දරුණු වුණා. චටස් පටස් ගාලා සුරේකට අතුල් පාරවල් වැදුණා. මූනටයි තන් වලටයි මාරුවනෙ මාරුවට. ඊටලඟට කොහෙට වදියිද කියලා බයෙන් තමයි සුරේකා හිටියෙ. ඔය අස්සෙ සුරේකගෙ සුරතාන්තෙ ආයිත් ලං වුණා. ගෑනිට දැන් හැම ගැහිල්ලක්ම සනීපයක්.
නලියන හුත්ත හොලව හොලව සුරේකා දීගෙන හිටියා.
එතකොටම සිල්වා රාළහාමිගෙන වැදුන කම්මුල් පාරත් එක්කම සුරේකට සුරතාන්තෙ වෙන්න ගත්තා. ඒ නිසා ඒ කම්මුල් පාර වදිද්දි කලින්ට වඩා වෙනස් විදිහටයි සුරේකා කෑ ගැහුවෙ.
“ආහ්… ආහ්.. ආහ්… ම්…. ම්…. ම්……”
ජගත් එක්ක වගේ නිදහසේ කෑ නොගහ ගෑනි ඉක්මනට කට පාලනය කරගත්තා.
ඊට මොහොතකට පස්සෙ සිල්වා රාළහාමිත් සුරේකගෙ තන් දෙක මිරිකගෙන් සුරේකගෙ ඇඟට පාත් වුණේ කෙඳිරි ගගා. තමන්ගෙ හුත්ත ඇතුලෙ සිල්වා රාළහාමිගෙ පයිය නට නට කැරි විදින බව සුරේකට තේරුණා. ඒත් කොන්ඩම් එක නිසා හුත්තට තෙතමනයක් දැනුනෙ නැහැ.
සිල්වා රාළහාමි එහෙම්මම ටික වෙලාවක් හිටියා. ඊට පස්සෙ නැගිටලා කොන්ඩම් එක ගලවා පැත්තකට විසි කළා. පයිය ජොකා අස්සට දාගෙන කලිසම අඳින ගමන් සුරේකගෙ සෙක්සි ඇඟ දිහා කන්න වගේ බලාගෙන හිටියා.
නවාගෙන හිටි ඇඟ දිග ඇරගෙන කකුල් දෙක ලං කරගෙන තමන්ගෙ පුපුරු ගහන් තන් දෙක අත ගගා හිටි සුරේකා මාර සිරා සෙක්සි සීන් එකක්. හැබැයි ගැනිගෙ කම්මුල් ඉදිමිලා. ඇඟිලි පාරවල් හිටලා. තන් වලත් ඇඟිලි පාරවල්. ඒවත් රතු වෙලා. හුත්තනම් සැපට ඉන්නවා.
සිල්වා රාළහාමි ආඩම්බරෙන් වගේ තමයි සමන්ත රාළහාමියි සික්කයි ලඟට ගියෙ.
“මාර සැප කඳක් බං. කොහෙන් ආවද මන්ද. මාර තන් දෙකක්. අපේ ගෑනු මොක්කුද කියලා හිතෙනවා. මං කිවුවට ගිහින් බලපන් සමන්ත.”
කී සිල්වා රාළහාමි එතන තිබුණ පුටුවේ ඉඳගෙන ගිමන් හරින්න වුනා. ඊලඟට ආවෙ සමන්ත රාළහාමිගෙ වාරෙ.
මතු සම්බන්ධයි
දැන් සුරේකයි ජගතුයි ගොඩනැගිල්ල පිටිපස්සෙ හැංගිලා ඉන්නවා. සුරේකගෙ බ්රා එකයි හීනි ජංගියයි ඇරුණම කිසිම දෙයක් ඇඟේ නැහැ. ෆෝන් එකත් ජගත්ගෙ සාක්කුවේ. ගෑනි හිටියෙ සුරතාන්තෙට හොඳටම ලං වෙලා නිසා තාම ඉන්නෙ අසහනෙන්. තමන් හැංගිලා ඉන්න තැනින් අඩි 30ක් විතර ඈතින් පොලිස් කාරයන් හා සිකුරිටි කාරයෙක් ඉන්න බව දැන දැනත් සුරේකගෙ මෝල් ගාය බැස්සෙ නැහැ. තාම ගෑනිට හයියෙන් හුස්ම වැටෙන්නෙ ඒ නිසයි. හුත්තයි තන් දෙකයි කසනවා. හුත්ත ඇතුලතින් නලියනවා. ඒ අස්සෙ සීතල හුලං වැදිලා ඇඟ පුරා හිරිගඩු පිපිලා. හුත්තෙන් එක පාරටම ජූස් පාරක් එලියට ගලාගෙන එනවා වගේ සුරේකට දැණුනා. එවේලේ මුලු ඇඟ පුරාම උණුසුමක් ගලාගෙන ගියා. ගෑනි ජගත්ට තුරුලු වුනා.
පොලිස් ජීප් එකෙන් බැහැලා පොලිස් කාරයො දෙන්නෙක් ආවා. එක්කෙනෙක් වයස අවුරුදු 45ක් විතර ඇති. අනිකා වයස අවුරුදු 30ක් විතර ඇති. එයාලා ආවෙ එතන තියෙන කොම්පියුටර ලැබ් එක ඇතුලු අනිත් වටින බඩු තියෙන ගොඩනැගිලි වල ආරක්ෂාව තහවුරු කරලා ලොග් පොතේ අත්සන දාලා යන්න. ඒද හැමදාම 11.30 ට විතර කෙරෙන වැඩක්. ගොඩක් දවස් වලට එන රාළහාමිලා දෙන්නා නැතිව වෙන දෙන්නෙක් අද ඇවිත් හිටියා.
එක්කෙනෙක් දොර අගුලු පරීක්ෂා කරලා බලලා ලොග් පොතේ අත්සන දාන අතර තුර අනෙක් වට පිට එබිකම් කරලා බැලුවා. සුරේකගෙ සායයි ටී ෂර්ට් එකයි කොට පඩිපෙළ උඩ තිබෙන බව දැකපු සික්කා ඒක වැහෙනන වගේ පොලිස් කාරයා ඉස්සරහා හිටගෙන හිටියා. ඒත් වැඩිමල් පොලිස් කාරයා ඒක දැකලා එතනට ඉක්මන් ගමනින් ගියා. සික්කට හීන් දාඩිය දැම්මා.
පොලිස් කාරයා අර ඇඳුම් දෙක අරගෙන ඇවිත් සිකුරිටි කුටිය ලගට වෙලා හොඳට බැලුවා. ඉඹලත් බැලුවා.
“මේව දැන් ගලවලා තියෙන්නෙ. “
පොර අනිත් පොලිස් නිලධාරියට කිවුවා.
“අ අනේ සර්, ඔය කවුරුහරි කු කුපාඩියෙක් ඔතන දාලා යන්න ඇති.”
සික්කා ගොත ගගහා වගේ කිවුවා. පොරට තමන් කළ වැඩේ ගැන දැන් ලොකු පසුතැවිල්ලක් ඇති වෙලා.
“මෙතනින් අනිතිමට ගියේ කවුද?”
“මේකෙ අනිත් වොචර් තමයි සර්. මම වැඩ බාරගන්න ආවම එයා මට ගේට්ටුවෙ යතුර බාර දීලා ගියා.”
“කීයට විතරද?”
“රෑ 9ට සර්.”
“එහෙනම් මේක කොහෙමද මෙතනට ආවෙ?”
“ඒක තමයි සර් මාත් කල්පනා කරන්නෙ.”
“මං ටොයිලට් එකට ගිය වෙලාවෙවත් කවුරුහරි ඕක ඇතුලට විසි කලාද දන්නෙ නැහැ.”
“ඒත් ගේට්ටුවෙන් එළියෙ ඉඳන් කොහෙමද මෙතනට විසි කරන්නෙ. ඒහෙනම් භූමරංගයක් වෙන්න ඕනෙ.”
සික්කා කට උත්තර නැතිව බලන් හිටියා.
“සමන්ත, මට වැඩේ සැකයි. මෙන්න මේක කෝකටත් ජීප් එකට දාලා එනවා.”
වැඩිමල් පොලිස් කාරයා අනිකාට කිව්වා.
“හොඳමයි සිල්වා මහත්තයා.”
කී අනිකා සුරේකගෙ හැට්ටෙයි සායයි අරගෙන ඇඟිලි වලින් අල්ලගෙන ගිහින් ජීප් එකේ පිටිපස්සට දාලා ආවා.
“මට හිතෙන්නෙම මේක අයිති ගෑනි අර හරිය තාම හැංගිලා ඉන්නවා ඇති කියලමයි. තමුසෙ ඔය පැත්තෙන් යනවා. මම මේ පැත්තෙන් එන්නම්. “
සමන්ත ආ පසු සිල්වා කිවුවා.
සික්කට කියන්න දෙයක් නැතිව අහක බලා ගත්තා. පොර දැන් වෙවුලන ගානට ඇවිත්. රස්සාව ගහලා ගියොත් මේ වයසට ආයිත් වෙන රස්සාවක් හොයාගන්න ලේසි නැහැ.
පොලිස් නිලධාරීන් දෙන්නා ගොඩනැගිල්ල දෙපැත්තෙන් ගියා.
මේ දෙබස ඇහුණට පස්සෙ සුරේකගෙ මෝල් අමාරුව කොහෙන් ගියාද නැහැ. ගෑනි බය වෙලා වෙවුලන්න ගත්තා. ජගත් නම් ඒ හැටි ගානක් නැහැ වගේ ඉන්නවා.
“දැන් අපි මොකද කරන්නෙ?”
සුරේකා රහසින් වෙවුල වෙවුල ඇහුවා.
“බය වෙන්න එපා, පොලිසියෙ මම අඳුරන අය ඉන්නවා. කලබල නොවී කියන දෙයක් කරන්න.”
ජගත් එහෙම කියලා කට ගන්න කලින් දෙපැත්තෙන් පොල්සි කාර‍යෝ දෙන්නා මතු වුණා. සිල්වා රාළහාමිගෙ අත තිබූ ටෝච් එලිය කෙලින්ම වැටුණෙ වාඩි වෙලා හිටි සුරේකගෙ ඇඟට.
“දුවන්න එපා. “
කී සමන්ත රාළහාමි ජගත්ගෙ කමිසයෙන් අල්ලගත්තා.
සිල්වා රාළහාමිට සුරේකගෙ අල්ලගන්න තැනක් තිබුනෙ නැති නිසා අතින් අල්ලගත්තා.
පස්සෙ දෙන්නව සිකුරුටි කුටිය ලඟට අරගෙන ආවා. සුරේකා බයෙන් ගැහෙනවා. අඬනවා. ඒ මදිවට තමන්ගෙ අඩ නිරුවත් ඇඟ වහගන්න ක්‍රමයක් නැතිව පොලිස් කාරයා අල්ලගෙන නැති අත අරගෙන හුත්ත උඩින් තියාගෙන ඉන්නවා.
“අනේ අපිට යන්න දෙන්න රාළහාමි. අපිට සමා වෙන්න.”
ගෑනි කිව්වා.
“වේස කමේ ඇවිත් රෑ තිස්සෙ අනවසරෙන් ගොඩනැගිලි අස්සට රිංගලා මෙතන එනවා බබා වෙන්න.”
සිල්වා රාළහාමි සැර වුණා.
අජිත් සද්ද නැහැ. කලබලයකුත් නැහැ. ඒත් සික්කනම් අඩන්න වගේ.
“සමන්ත ඕකව ජීප් එකට දාලා මාංචු දානවා.”
සිල්වා රාළහාම කිව්වා. සමන්ත රාළහාමි ජගත්ව අරගෙන ගේට්ටුවෙන් එළියට ගිහින් ජීප් එකට නග්ගලා ටික වෙලාවකින් ආයිත් ආවා.
සුරේකා අඩ නිරුවතින් සිකුරුටි කුටිය පිටිපස්සෙ හිටගෙන ඉන්නවා. සිල්වා රාළහාමි ගෑනිව අත හැරපු නිසා සුරේකා අනිත් අතින් පපුව මැද්ද වහගෙන හිටියා.
රාළහාමි කෑදර බැල්මෙන් සුරේකගෙ ඇඟ දිහා උඩ ඉඳන් පහලටත් පහල ඉඳන් උඩටත් බැලුවා.
“තමුසෙ බිස්නස් කරන්නෙ කොහෙද? මීට කලින් මේ පැත්තෙදි මාට්ටු වෙලා නැහැ නේද?”
සිල්වා රාළහාම ප්‍රශ්න කරන්න ගත්තා.
“ම.. මම තාම ඉගෙන ගන්නවා.”
සුරේකා ගොත ගගහා උත්තර දෙනවා.
“වේසකමේ මොනවද ගෑනියෙ ඉගෙන ගන්න තියෙන්නෙ?”
“මම එහෙම කෙනෙක් නෙවෙයි රාළහාමි.”
“අනේ වේසියෙ. අපිට අහුවෙන හැම වේසිම ඔය කතාව තමයි කියන්නෙ. ඒ නිසා අපිව මෙතන නලවලා කාලය නාස්ති කරන්න එපා. හෙටත් නිවාඩු නිසා අනිද්දා වෙනකල් රිමාන්ඩ් එකේ තියලා තමයි සඳුදා උසාවි දාන්න වෙන්නෙ.”
“අනේ හ්… රාළහාම් එහෙම කරන්න එපා… අර ජීප් එකේ ඉන්නෙ මගෙ බෝයි ෆ්රෙන්ඩ්.”
“හිහ් හිහ් බෝයි ෆ්රෙන්ඩ්? එහෙනම් උගෙ නම කියපන් බලන්න.”
“ජගත්.”
“මුලු නම. වාසගමත් එක්ක.”
එතකොටයි සුරේකට මතක් වුණේ ජගත්ගෙ වාසගම තමන් නොදන්න බව.
“අනේ මම දන්නෙ නැහැ හ්..”
සුරේකට ඉකි ගැහුණා.
“වේසියෙ බොරු කියලා වැඩක් නැහැ. ඇත්ත කියපන්. එහෙම වුණොත් අපි මොනවා හරි කරන්න බලන්නම්.”
“ඇත්තමයි රාළහාමි.”
“පට්ට වැස්සියෙ, අපිව ඇන්දිල්ල පැත්තකින් තියලා කියපන් උඹේ ලොක්කා කවුද කියලා?”
සුරේකා ගෙන් සද්දයක් නැහැ.
“එහෙනම් ලොක්කියෙක්ද ඉන්නෙ?”
“දැන් උඹව අහු වුනා කියලා කාටද දන්නන්න ඕනෙ? කවුද උඹට ඇප දෙන්නෙ?”
“අනේ හ්…..”
සුරේකා එක දිගට අඬනවා. ගෑනි අඬනකොට තන් දෙක ගැස්සෙනවා. කඳුලු බිංදු මූණ දිගෙ ඇවිත් තන් දෙක උඩට වැටිලා.
“උඹ කොච්චර කල්ද මේ රස්සාවෙ?”
“….”
“උමේ ඇඟ දිහා බලද්දිනම් පේන්නෙ ටිකක් අලුත් වගේ. තාම තුවාල කැලැල් එහෙම නැහැ.”
සිල්වා රාළහාමි සුරේකගෙ පපුවට කිට්ටු වී බලා ආයිත් කලවා දිහා එබී බලා කිවුවා.
“මේ වගේ ලස්සන ඇඟක් තියාගෙන තරුණ කෙල්ලෙක් අපරාදෙනෙ වේස කමේ යන්නෙ. වෙන රස්සාවක් හොයාගන්න තිබුණනනෙ.”
සිල්වා රාළහාමිගෙ කටහඬ සැර බාල වෙලා.
“ඔන්නම් මම උඹට උදවුවක් කරන්නම්.”
“අනේ රාළහාමි වඳින්නම් අපිට යන්න අරින්න.”
“උඹ එක්කෙනෙක්ගෙන් කීයක් ගන්නවද?”
“….”
“කියපන් වේසියෙ? “
සිල්වා රාළහාමි ආයිත් සැර වුණා.
“සිල්වා රාළහාමි, ගාන පිටිපස්සෙ ගහලා තියෙනවා. හිහ් හිහ්”
සුරේකට පිටිපස්සෙන් හිටි සමන්ත රාළහාමි කිවුවා.
“මේ මේකිගෙ තට්ටං දෙකේ ලියලා තියෙන්නෙ.”
“එක පැත්තක හුත්ත 2000/= යි කියලා ලියලා. අනිත් පැත්තෙ පුක 3000/= යි කියලා ලියලා.”
“මොනවා? ලාබයිනේ.”
කී සිල්වා රාළහාමි සුරේකගෙ පිටිපස්සට ගොස් තට්ටං වලට එබිලා බැලුවා. හීනි පෑන්ටිය තට්ටං මැද්දෙන් හීනියට ඇදිලා ගිහින්. දෙපැත්තෙ කලු පෑනකින් අර කිවුව එක ලියලා තිබුණා.
සුරේකට පුදුමයි. රාළහාමිලා බොරු කියන බව හිතපු සුරේකා පිටිපස්සට හැරිලා අමාරුවෙන් බෙල්ල නවලා බැලුවා. මාර සීන් එක. ඇත්තටම එහෙම ලියලා. සුරේකා නිදන් හිටි අතර තමයි ජගත් විහිළුවට ඕක ලියලා ඇත්තෙ.
“මේ වගේ කේස් එකක් ගොඩදාන්න නම් අපිට රුපියල් 5000ක් වත් ඕනෙ. මොකද කියන්නෙ?”
සිල්වා රාළහාමි කිවුවා.
“අනේ රාළහාමි මං ලඟ නම් සල්ලි නැහැ. ජගත් අයියා ගාව සමහර විට ඇති.”
“පිස්සුද යකෝ. කස්ටමර්ලගෙන් සල්ලි ඉල්ලන්න. මේක උඹ ගෙවපන්. සල්ලි බැරිනම් ඒ වටිනකමට වෙන මොනව හරි දීපන්.”
“අනේ රාළහාමි මගෙ ෆෝන් එකනම් තියෙනවා. ඒකත් ජගත් අයියා ලඟ.”
“නෑ. නෑ. උගෙන් අපිට කතාවක් නැහැ. ඌව නම් ලේසියෙන් නිදහස් කරන්න පුලුවන්. උඹව තමයි බැරි.”
“අනේ..හ්.. එහෙම කියන්න එපා රාළහාමි. මම ආයිත් කවදාවත් මෙහෙම දෙයක් කරන්නෙ නැහැ.”
පොලිස් නිලධාරීන් දෙන්නම බක බක ගා සිනා සුනා.
“එහෙම නෙවෙයි. තමුන්ට ලස්සන ඇඟක් තියෙන එකේ, අනිත් වේසියන් වගේ තාම ලොන්ත පූස් වෙලා නැති එකේ, මම කැමතියි ඔය තමන්ගෙ තට්ටමේ ලියලා තියෙන එවුවගෙන් ගාන අය කරගන්න. මොකද කියන්නෙ?”
“අනේ..හ්… රාළහාමි. මම එහෙම කෙනෙක් නෙවෙයි. “
“ආ එහෙමද? එහෙනම් මේ රෑ තමුන් කුඩු බිස්නස් කරනවවද්ද?”
“අනේ නැහැ…”
“නැති වෙන්න බැහැ. ඔය දෙකෙන් එකක් වෙන්නම ඕනෙ. කෝ බලන්න තමුන්ගෙ ඇඳුම් අස්සෙ හංගගෙන ඉන්නවද කියලා බලන්න.”
“අත් උස්සනවා බලන්න.”
සුරේකා අත් දෙක ඉස්සුවා. ගෑනිගෙ ලස්සන රවුම් තන් දෙක ඉස්සිලා බ්රා එක හරහා සෙක්සි විදිහට පෙනුනා. ඒ බ්රා එක ඝණකම නැති එකක් නිසා තන් දෙක යටට ජගත් ඔබපු කොන්ඩම් පැකට් 4 හොඳට ඒ හරහා කැපිලා පෙනුනා.
“මෙන්න මොනවා හරි හංගගෙන ඉන්නවා. ඔහෙම්මම ඉන්නවා බලනකල්.”
“පොලිස් කාන්තාවක් නැතිව බලන්න බැහැ නේද? “
සුරේකා බයෙන් වගේ ඇහුවා.
“ඈ බොල වේස හුත්තියෙ තෝ එනවද අපිට නීතිය කියලා දෙන්න. උඹට ඕනෙ ඔහොම පොලිසියට යන්නද. එහෙනම් ඉතින් නැගපන් හෙලුවෙන්ම යන්න.”
සිල්වා රාළහාමි ගිගිරුවා.
“අනේ මට සමාවෙන්න.”
සුරේකා අහිංසක විදිහට කිවුවා.
“ගලවපන් සමන්ත මේකිගෙ මේ බොඩිය. “
සමන්ත රාළහාමි පිටිපස්සෙන් ඇවිත් සුරේකගෙ බ්රා එකේ බකල් එකෙන් තදින් ඇද්දා. ඒ බකල් එකත් කඩාගෙනම ඒක ඇරුණා. සුරේකා තාම අත් උස්සගෙන. බ්රා එක පිටිපස්සෙන් ගැලවුණ ගමන් මිරිකිලා තිබුණ තන් දෙක නිදහස් වුණා. බ්රා එක බුරුල් වුණා.
සිල්වා රාළහාමි ඒ බ්රා එක උඩට උස්සලා බැලුවා.
එතකොටම අර කොන්ඩම් පැකට් 4 බිමට වැටුණා. එතන ජාති 2කින් 2ක ගානෙ තිබුණෙ.
“හහ් හහ් හා… දැන් උඹ මොකද කියන්නෙ? වේස කමේ යන්න නෙවෙයිනම් මෙච්චර කොපු මොටද? එක එක සයිස් එකෙන් වෙන්නැති. අනේ යකෝ.”
“ගලවලා දාපන් ඔය වේසිගෙ රෙද්ද.”
කී සිල්වා රාළහාමි බ්රා එක වේගෙන් ගැලවී එන විදිහට උස්සලා අත් දෙකෙන් පැන්නුවා.
“අම්මට සිරි.. යකෝ සමන්ත මේක බලපන්කො.”
සුරේකගෙ නිදහසේ වැනෙන ලස්සන රවුම් තන් දෙක දිහා කන්න වගේ බලන් හිටි සිල්වා රාළහාමි කිවුවා. ඒ අහලා සමන්තත් ඉස්සරහින් බැලුවා. පොරට පිස්සු හැදුනා වගේ වුණා. කොහොමත් දෙන්නගෙම ටික ටික මෝල් ගාය වැඩි වෙමින් තමයි තිබුණෙ. මේකෙන් ඒක උපරිමයට නැග්ගා.
“යකෝ මේ වගේ ගෙඩි දෙකක් මේ ඒරියා එකේ කිසිම ගොනෙකුට නැහැ. කිරි එළදෙනක්නෙ.”
සිල්වා රාළහාමිට ඒවා අල්ලන්න නැතිව ඉන්න බැරි වුණා. පොර අත් දෙකෙන් ඒවා දෙකම අල්ලා මිරිකුවා. සුරේකට කෙඳිරියක් පිට වුණා.
“උඹට ළමයි ඉන්නවද? “
“අනේ නැහැ. මම බැඳලා නැහැ. මම ගණිකාවක් නෙවෙයි.”
“එහෙනම් තෝ මේ රෑ මොනවා කරනවද? එහෙනම් පුකේ හරි හුත්තේ හරි කුඩු පැකට් හංගගෙන ඉන්නවද?”
“අනේ නැහැ. “
සුරේකා අත් උස්සගෙනම කිවුවා.
“පළල් කරපන් බලන්න කකුල් දෙක. “
සුරේකා ලැජ්ජාවෙන් කකුල් දෙක ඈත් කළා. තුනී හීනි පෑන්ටිය හරියටම හුත්ත උඩින් ගිහින් තිබුණ නිසා හිල් දෙකම වැහිලා. ඒත් දෙපැත්තම එළියෙ. හුත්ත උඩ මවිල් ගුලියත් එලියෙ. තට්ටං දෙකත් එලියෙ.
“යකෝ… මොකටද මේ රෙදි පටියක් ඇන්දෙ. ඔයිට හොඳයි මුකුත් නැතිව හිටියනම්. බිස්නස් එකටත් ලේසියි.”
“තෝ හුත්ත අස්සෙ කුඩු පැකට් හංගං ඉන්නව නේද?”
“අනේ නැහැ. “
“නැහැ කිව්වට බැහැ. දැන් උඹ නැහැ කිවුව හැම දේම බොරු වෙලානෙ තියෙන්නෙ. මම පරීක්ෂා කරලා බලනවා. අවුලක් නැත්නම් අපිට උඹ ගැන සලකලා බලතැහැකි. නැත්නම් උසාවි තමයි. “
සිල්වා රාළහාම කටින් කෙළ පෙරෙන තරම් කෑදරකමකින් සුරේකගෙ පෑන්ටිය දිහාවට අත එවුවා. සමන්ත රාළහාමිත් ඒක බලාගන්න ඉස්සරහට ආවා.
සිල්වා රාළහාමිගෙ මහත කළ අතේ මැද ඇඟිල්ල සුරේකගෙ පෑන්ටිය ඈත් කරලා හුත්ත උඩට ලං වුණා. එක පාරටම රාළහාමිගෙ ඇඟිල්ල හුත්ත පතුලටම බැස්සා.
සෙවල නෑවිලා නිසා ඒක සුරුස් ගාලා ලිස්සලා ගියා.
සුරේකට කෙඳිරි ගෑවුණා.
“යකෝ මේක මඩ වලක් වගේ තෙතයිනෙ.”
කී සිල්වා රාළහාමි ඇතුලෙ කුඩු පැකටි සොයන ආකාරයට තමන්ගෙ ඇඟිල්ල හුත්ත ඇතුලෙ හැම තැනම යැවුවා. සුරේකා තදින් ඇස් පියාගෙන හිටියෙ වේදනාවට නෙවෙයි. ලැජ්ජාවට.
“හ්ම් .. ඒකෙනම් මුකුත් නැහැ වගේ.”
සිල්වා රාළහාමි ඇඟිල්ල එළියට අරගෙන සෙවල වලින් නැහැවී දිලිසෙන ඇඟිල්ල සමන්තට පෙන්නන ගමන් කිවුවා. පස්සෙ පොර ඒක බිම තිබුණ සුරේකගෙ බ්රා එකෙන්ම පිහදාගත්තා.
සිල්වා රාළහාමිය් සමන්තයි පැත්තකට වෙලා ටික වෙලාවක් රහසින් කතා කළා. ඒ සුරේකගෙ පැණි බේරෙන සෙක්සි ඇඟ ගැන. වැඩියෙන්ම තන් දෙක ගැන. මේ තරම් ලස්සන ලොකු තන් දෙකක් තියෙන තරුණ කෙල්ලෙක් එක්ක කවදාවත් තමන්ට නිදියන්න ලැබෙන එකක් නැහැ කියලා දෙන්නම හිතුවා.
සිල්වා රාළහාමි සුරේකට කිට්ටු වුණා.
“අපි මේ උඹට උදවුවක් කරන්නයි යන්නෙ. අපිට සැපක් දුන්නොත් නිදහස් කරලා අරිනවා. නැත්නම් ඉතින් උසාවි තමයි. ලොකු උන්නැහේටත් යන්න වෙයි මගෙ හිතේ සාක්කි දෙන්න.”
ඒ අසා සික්කා කලබල වුණා.
“අනේ කෙල්ලෙ, මේ රාළහාමිල දෙන්න කියන දෙයක් කරලා මේකෙන් මාවත් ගලවපන්.”
සික්කා බැගෑපත් වුණා.
“උඹේ මේ ලස්සන ඇඟ දැක්කම අපිට දුක හිතුනා. ඒ නිසා තමයි අපි මෙහෙම අවස්තාවක් දුන්නෙ. “
සමන්ත රාළහාමි හිනා වෙවී කිව්වා.
දැන් පිරිමි තුන් දෙනාම තමන්ගෙ නිරුවත් පපුව දිහා කන්න වගේ බලන් ඉන්න බව සුරේකට පෙනුනා. සැරෙන් සැරේ සිල්වා රාළහාමි අතින් ඈත් වෙච්ච තැනින් පේන හුත්තේ තොලක් දිහාත් බලනවා. තුන් දෙනාගෙම කලිසම් ඇතුලෙන් පයියවල් පිම්බිලා තියෙන විදිහත් ගෑනිට පෙනුනා.
“හාද බෑද කියපන් ඉක්මනට. “
සිල්වා රාළහාමි සැර වුනා
“හා.”
සුරේකගෙ කටින් පහත් හඬින් ඒ වචනය පිටවුණේ ඉබේම වගේ.
“අන්න මොලේ ඇති ගෑනියෙක්. “
සිල්වා රාළහාමි සතුටෙන් කිවුවා.
“ලොකු උන්නැහේ, අපිට පොඩි ඇඳක් වගේ නැද්ද තමුසෙගෙ කාමරේ?”
“මට කාමරයක් නැහැ සර්. අර එහා පැත්තෙ දිග බංකුවක් නම් තියෙනවා. ඒත් මෙට්ටයක් නම් නැහැ සර්.”
“මොන මෙට්ටද අයිසෙ? මේ තියෙන්නෙ මෙට්ටයක්. “
සිල්වා රාළහාම් සුරේකව පෙන්නලා කිවුවා. එතකොටයි සුරේකා අත් දෙක පාත දැම්මෙ.
සික්කා තමන් කී බංකුව තියෙන තැන පෙන්නලා දුන්නා. සිල්වා රාළහාමට ඉවසිල්ලක් නැහැ. පොර සුරේකගෙ අතින් ඇදගෙන අනිත් අතින් අර කොන්ඩම් එකක් අරගෙන එතනට ගියා.
බංකුව තියෙන තැන සික්කටයි සමන්ත රාළහාමිටයි පේනවා. ඒ නිසා ඒ දෙන්නට අහක බලාගන්න කියලා සිල්වා රාළහාම සංඥා කළා.
සුරේකගෙ බය නැති වෙලා ගියා. ඒ වෙනුවට ආයිත් මීට පැය කාලකට විතර කලින් තිබුණ මෝල් ගාය ආයිත් අවා. ගෑනිගෙ හුත්තයි තන් දෙකයි ආයිත් පුපුරු ගහන්න ගත්තා. මිනිස්සු තුන් දෙනෙක් තමන්ගෙ ඇ‍ඟෙන් දමනය කරන්න ලැබුණ එක ගැන ගෑනිට එක අතකින් ආඩම්බරයි. ඊටත් වඩා දවල් ඉඳන් තමන්ට දැනෙන කාමුක බව නිවාගන්න ලැබෙන එකට සතුටුයි.
වෙන දවසකනම් මේකට සුරේකගෙ හිත කැමති වෙන්නෙම නැහැ. අඬ අඬා තමයි ඒ වැඩේ කරන්න වෙන්නෙ. ඒත් අද වෙනස්. සුරේකගෙ ඇඟේ හැම තැනක්ම සැප හොයනවා. හුත්තටයි තන් වලටයි තට්ටං වලටයි ඕනෙ හොඳට තැලෙන්න.
සුරේකා බංකුවෙ වාඩි වුණා. හැඩි දැඩි පොලිස් නිලධාරියා තමන් ඉස්සරහා හිටගෙන කලිසම ගලවනවා. සුරේකා ඒ දිහා බලන් ඉන්න බව සුරේකටත් මීටර් වුණේ නැහැ. කලිසම පහතට ගිහින් ජොකා ගෙන් එලියට පැන්න ගමන් සුරේකගෙ මූණට හිනාවක් ආවා. සිල්වා රාළහාම වයස වුණාට පයිය ඒ හැටි නරක නැහැ. ඒක මහතයි. වල්ල ලොකුයි. ටිකක් පහලට බර වෙලා වුණාට කලුවට නහර වැල් පිම්බිලා තේජවන්ත විදිහට තිබුනා. සිල්වා රාළහාමි ලොකු සයිස් එකේ කොන්ඩම් පැකට් එකක් කඩලා තමන්ගෙ පයියට ඇන්දුවා.
ඊට පස්සෙ සුරේකගෙ පැත්තකින් වාඩි වුණ ඔහු සුරේකගෙ තන් දෙක අල්ලාගෙන මිරික මිරික ඉඹින්න ගත්තා. පොර තන පුඩු සූප්පු කළේ නැහැ. සෙල්ලම් බඩු එක්ක සෙල්ලම් කරන පොඩි ළමයෙක් වගේ ඔහු සුරේකගෙ තන් දෙක මිරික මිරික එකට වද්ද වද්ද උඩ දදා ෆන් එකක් ගත්තා. සුරේකත් ආසාවෙන් දීගෙන හිටියෙ කෙඳිරි ගගා. මොකද ඒවා මිරිකද්දි සුරේකට දැනෙන සනීපෙ නිසා. පුපුරු ගසන තන පුඩුත් මිරිකෙනකොට සුරේකගෙ කෙඳිරිය තවත් වැඩි වුනා.
නැගිට්ට සිල්වා රාළහාමි සුරේකව බංකුවෙ පස්සට තල්ලු කළා. ඊට පස්සෙ ජංගිය ඉනපටියෙන් අල්ලලා පහලට ඇදලා කකුල් දෙකෙන් ගලවලා බිමට දැම්මා. දැන් සුරේකා බංකුව උඩ අමු හෙලුවෙන්. ඇඟ බංකුව උඩ උඩුබැල්ලෙන් නිදි. කකුල් දෙක තාම බිම.
සිල්වා රාළහාමි සුරේකගෙ කකුල් දෙක අත් දෙකෙන් අල්ලගෙන උස්සලා අරගෙන දණිස් වලින් නවා සුරේකගෙ මූණ දෙපැත්තෙන් හිටින විදිහට තියාගත්තා. සුරේකා ඉංග්‍රීසි සී අකුරෙ හැඩේට නැවිලා. හුත්තයි පුකයි දෙකම උඩට හැරිලා. හුත්තෙන් එන ජූස් සුවඳ සැරට දැනෙනවා.
“උඹනම් මාර සැප කඳක්”
කී සිල්වා රාළහාමි තමන්ගෙ පයිය සුරේකගෙ හුත්තට තද වෙන විදිහට ඉස්සරහට පාත් වුණා. පයිය මුලින් අහකට ලිස්සලා ගියා. රාළහාමි ආයිත් ඒක අතින් අරගෙන හරි තැනට තියලා සුරේකට ඇඟට බර වුණා. ඒක ලිස්සාගෙන සුරේකගෙ කිම්බ ඇතුලට බැස්සා.
“හ්ම්හ්… “
සුරේකට කෙඳිරි ගෑවුණා. හුත්තෙන් දැනෙමින් තිබුණ අසහනය නැති වෙලා ගියා. කැසිල්ලට පිලිතුර ලැබුණා. සුරේකගෙ නලියන හුත්ත කිලිපොලා ගියා.
සිල්වා රාළහාමි ගහන්න ගත්තා. පොරගෙ මුලු බරම සුරේකගෙ හුත්ත උඩට එනවා.
“අල්ලගනින් කකුල් දෙකෙන්.”
සිල්වා රාළහාම ගහන ගමන් කිවුවා.
සුරේකා තමන්ගෙ කකුල් දෙක අල්ලගත්තා. සිල්වා රාළහාමි සුරේකගෙ තන් දෙකට මාරු වුණා. දැන් සිල්වා රාළහාමිගෙ අත් දෙක සුරේකගෙ තන් දෙකේ. සුරේකගෙ තන් දෙකටත් හුත්තටත් අර උස මහත සිල්වා රාළහාමිගෙ මුලු බරම එනවා. සිල්වා රාළහාමිගෙ පපුවේ හා පයිය උඩ මවිල් තැනින් තැන ඉදිලා. කොන්ඩෙ ඉස්සරහ ටික තට්ටෙ. වයස පාටයි. ඒත් සුරේකට ඒවා ගානක් නැහැ. තමන් මේ හුකන්නෙ තමන්ට වඩා දෙගුණයක් විතර වයස කෙනෙක් එක්ක කියලා ගෑනිට ඒ හැටි ගානක් නැහැ.
සුරේකට තරු පේන්න ගත්තෙ ඊට ටික වෙලාවකට පස්සෙ. ඒ සිල්වා රාළහාමි පොල් මිරිකන විදිහට සුරේකගෙ තන් මිරිකන්න ගත්තම. රාළහාමිගෙ අතේ නියපොතු වලට සුරේකගෙ තන් දෙක හීරෙන්න ගත්තා. රාළහාමි ටික ටික බඩු යන්න ලං වෙන බව සුරේකට තේරුණා. ඒ නිසා පොර එන්න එන්න දරුණු වෙන්න ගත්තා. සුරේකගෙ ඇඟට මුලු බරම වදිද්දි ගෑනිට
“හුප්ප්… “
කියලා කෑ ගැහෙනවා.
තකස් තකස් සද්දෙ වැඩි වුණා. සික්කයි සමන්තයි සැරෙන් සැරේ හැරිලා බැලුවෙ හොරෙන් වගේ. සිල්වා රාළහාමිගෙ දාර පයිය සුරේකගෙ කකුල් දෙක අස්සට ලිස්සගෙන වේගෙන බහින විදිහ දැකලා ඒ දෙන්නගෙම ඇඟ කිලිපොලා ගියා.
එන්න එන්න තන් මිරිකිල්ල වැඩි වුණා. සුරේකට ඒවා සනීපයක් වගේම වේදනාවකුත් ගෙනාවා. ඒ නිසා ගෑනි
“ඌයියාහ්.. අනේහ්…. ඌයි… “
කිය කිය ඇඹරුණා.
ඒත් සිල්වා රාළහාමිට ඒවා ඇහෙන්නෙ නැහැ. පොර උමතුවෙන් වගේ තන් මිරික මිරික, තමන්ට පුලුවන් උපරිම වෙ‍ගෙන් සුරේකගෙ හුත්තට පයියෙන් ගහනවා.
එක පාරටම සිල්වා රාළහාමි සුරේකගෙ තන් වලට අතින් ගහන්න පටන් ගත්තා. කෙනෙකුගෙ කම්මුලට ගහන විදිහට තන් වලට ගහනවා.
“චටාස් “
“ඌයි”
සද්දෙට සික්කයි සමන්තයි ආයිත් හැරිලා බැලුවා.
දෙතුන් පාරකට පස්සෙ වැදුණ පාර දරගන්න බැරුව සුරේකා එක අතකින් කකුල අත හැරලා තනේ අතගාන්න ගත්තා.
ඒ පාර සිල්වා මහත්තයගෙන් සුරේකට වැදුනෙ කම්මුල් පාරක්
“චටාස්”
“අල්ලගනින් වේසියෙ කකුල්”
සුරේකා ඉක්මනට ආයිත් කකුල් දෙක අල්ලගත්තා. ගෑනිගෙ කම්මුල පුපුරු ගහනවා. තන් දෙක දෙපැත්ත රතු වෙලා. ඇඟිලි පාරවල් හිටලා. තන පුඩු වටේ නියපොතු වලට තුවාල වෙලා.
සුරේකටම පුදුමයි ඒ තරම් වේදනාවක් දැනිලත් තමන්ට ඒකෙනුත් ආතල් එකක් ලැබෙන එක ගැන. සිල්වා රාළහාමි කියන කියන දෙයක් කරන වහලියක් වුණ තමන් ඒ වහල් කම කරලා රාළහාමි සතුටු කිරීමෙන් අමුතු ආතල් එකක් ගන්න බව ගෑනිට තේරුනා.
රාළහාමි එන්න එන්න දරුණු වුණා. චටස් පටස් ගාලා සුරේකට අතුල් පාරවල් වැදුණා. මූනටයි තන් වලටයි මාරුවනෙ මාරුවට. ඊටලඟට කොහෙට වදියිද කියලා බයෙන් තමයි සුරේකා හිටියෙ. ඔය අස්සෙ සුරේකගෙ සුරතාන්තෙ ආයිත් ලං වුණා. ගෑනිට දැන් හැම ගැහිල්ලක්ම සනීපයක්.
නලියන හුත්ත හොලව හොලව සුරේකා දීගෙන හිටියා.
එතකොටම සිල්වා රාළහාමිගෙන වැදුන කම්මුල් පාරත් එක්කම සුරේකට සුරතාන්තෙ වෙන්න ගත්තා. ඒ නිසා ඒ කම්මුල් පාර වදිද්දි කලින්ට වඩා වෙනස් විදිහටයි සුරේකා කෑ ගැහුවෙ.
“ආහ්… ආහ්.. ආහ්… ම්…. ම්…. ම්……”
ජගත් එක්ක වගේ නිදහසේ කෑ නොගහ ගෑනි ඉක්මනට කට පාලනය කරගත්තා.
ඊට මොහොතකට පස්සෙ සිල්වා රාළහාමිත් සුරේකගෙ තන් දෙක මිරිකගෙන් සුරේකගෙ ඇඟට පාත් වුණේ කෙඳිරි ගගා. තමන්ගෙ හුත්ත ඇතුලෙ සිල්වා රාළහාමිගෙ පයිය නට නට කැරි විදින බව සුරේකට තේරුණා. ඒත් කොන්ඩම් එක නිසා හුත්තට තෙතමනයක් දැනුනෙ නැහැ.
සිල්වා රාළහාමි එහෙම්මම ටික වෙලාවක් හිටියා. ඊට පස්සෙ නැගිටලා කොන්ඩම් එක ගලවා පැත්තකට විසි කළා. පයිය ජොකා අස්සට දාගෙන කලිසම අඳින ගමන් සුරේකගෙ සෙක්සි ඇඟ දිහා කන්න වගේ බලාගෙන හිටියා.
නවාගෙන හිටි ඇඟ දිග ඇරගෙන කකුල් දෙක ලං කරගෙන තමන්ගෙ පුපුරු ගහන් තන් දෙක අත ගගා හිටි සුරේකා මාර සිරා සෙක්සි සීන් එකක්. හැබැයි ගැනිගෙ කම්මුල් ඉදිමිලා. ඇඟිලි පාරවල් හිටලා. තන් වලත් ඇඟිලි පාරවල්. ඒවත් රතු වෙලා. හුත්තනම් සැපට ඉන්නවා.
සිල්වා රාළහාමි ආඩම්බරෙන් වගේ තමයි සමන්ත රාළහාමියි සික්කයි ලඟට ගියෙ.
“මාර සැප කඳක් බං. කොහෙන් ආවද මන්ද. මාර තන් දෙකක්. අපේ ගෑනු මොක්කුද කියලා හිතෙනවා. මං කිවුවට ගිහින් බලපන් සමන්ත.”
කී සිල්වා රාළහාමි එතන තිබුණ පුටුවේ ඉඳගෙන ගිමන් හරින්න වුනා. ඊලඟට ආවෙ සමන්ත රාළහාමිගෙ වාරෙ.
මතු සම්බන්ධයි