ඔන්න ඔහොම තමයි මේ අජිත් බාස් අපේ ජීවිත වලට සම්බන්ධ වුණේ. එදා හවස අජිත් අපේ ගෙදරට ආවා පොල් ගෙඩියකුත් උස්සගෙන.
මම අජිත් පොල් ගානකල් මම කුස්සියට වෙලා කතා කර කර හිටියා. පොර පොල් ගාලා හිරමණෙත් හෝදලා තමයි යන්න ගියෙ. යන ගමන් ඉස්සරහ දොර ලඟදි
“බොහොම ස්තූතියි මිස් උදවුවට. පොල් කිරි නැතිව කාලා එපා වෙලා. කරදරයක් නෙවෙයි නේද?”
කියලා චාටුවට අක්කට කියාගෙන ගියා.
“කමක් නැහැ. ඕක මොකක්ද”
අක්කත් බොරුවට කිව්වා.
හවස මම ආයිත් අජිත් අයියලගෙ ගේ පැත්තෙ ගියා. ඒ අර වීඩියෝ එක ඉල්ලගෙන බලන්නත් එක්ක.
“මල්ලි හෙට ගෙදර එන්නෙ කීයටද?”
“හෙට මට පන්ති. රෑ හතහමාර පහු වෙනවා.”
“ආ එහෙමද? එහෙනම් මම ටිකක් කලින් ගිහින් පොල් ටික ගාගන්නම්. රෑ පානෙ යන එක හොඳ නැහැනෙ.”
පොර කිව්වෙ කින්ඩියටද සිරාවටද කියලා මට හිතාගන්න බැරි වුණා.
පහු වෙනිදා මම පන්ති ඇරිලා එද්දි පොර පොල් ගාගෙන ගිහින්. මම අක්කගෙන් ඇහුවා පොර ආවද කියලා.
“අනේ ඔව්. මල්ලි නැති නිසා අජිත් බාසුන්නැහේ කරුවල වැටෙන්න කලින්ම ඇවිත් අනිත් බාස්ලා වැඩ කරන අස්සෙම පොල් ටික ගාගෙන ගියා රෑ පානෙ එන එක හොඳ නැහැ කියලා. මිනිහා ඒ හැටි නරක එකෙක් නෙවෙයි වගේ.”
සුදු අක්කා කිව්වා. මට හරි පුදුමයි. අජිත් හරි දක්ෂයි වගේ. සුදු අක්කවත් එක දවසෙන් අන්දවලා.
මම එදත් රෑ අජිත් මුණගැහෙන්න ගියා. මම ඇහුවා
“මොනවද අක්කා එක්ක කිවුවෙ?”
කියලා. පොර කින්ඩියට හිනා වෙලා
“නිකන් කතා කර කර හිටියා. “
කියලා කිව්වා.
“මොනව ගැනද?”
මට හරි කුතුහලේ.
“මල්ලී! මම කිවුවා නේද උඹලගෙ අක්කා අසහනෙන් ඉන්න බව? ඒක දැන් ෂුවර්. මට තව ටික දවසක් දීපන් මම ඔප්පු කරලා පෙන්නන්න. මම ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ යාලු වෙලා හිටි ගෑනු ළමයි ගැනයි ඒ අය එක්ක කැලෑ පැනලා විභාගෙ ෆේල් වුණ හැටියි අක්කට කියද්දි අක්කා ෆෝම් වෙලා ඇවිත් මාත් එක්ක ෆිට් එකේ කතා කළා. අර ටීචර් ටෝක් නැතිව නිකන් ගෑණියෙක් වගේ කතා කළා. “
“ඒ කතාව මට විස්වාස කරන්න බැහැ. “
මම කිවුවා.
“ආ එහෙමද? මට තව ටික දවසක් දීපන්. මම ඔප්පු කරලා පෙන්නන්න. හැබැයි මම මල්ලිට කරපු උදවුවට මට තව උදවුවක් ඕනෙ. ඒක කළොත් මම වැඩි කල් නොයාම අක්කගෙ හැටි පෙන්න්නම්.”
“මම එක උදවුවක් කළේ. තව මොකක්ද?”
“හරි හරි මේක විතරයි.”
“මොකක්ද?”
“මුලින් කියන්නකෝ අක්කගෙ සුද්ද වෙන දවස් එහෙම මල්ලි දන්නව නේද?”
පොර ඇහුවෙ කින්ඩියට.
“මන් දන්නෙ කොහෙමද ඒවා?”
“මට සුදු ලූණු පොඩි කරන්න එපා පුතෝ. උඹගෙ හැටි මම නොදන්නවද? ලඟදි නේද තිබුණෙ? මට ගෑනියෙක්ව දැක්කම කියන්න පුළුවන්.”
“ඔව්. දැන් දවස් තුන හතරක් ඇති. “
මම දන්න බව පිළිගත්තා. මම ඕව ගැන හොඳ හෝදිසියෙන් තමයි ඉන්නෙ. අක්කා මිතුරි පෙති බොන දවස් වලනම් ටක්කෙටම දන්නවා. අයියා රට ගිය ගමන් අක්කා ඒවා බොන එක නතර කළා. ඒ නිසා දැන් මට හරියටම ටක්කෙට කියන්න අමාරුයි.
“නියමයි. එහෙනම් මේකයි වෙන්න ඕනෙ. හෙට මල්ලි හවස පන්ති කියලා අද වගේ රෑ 8 විතර වෙලා ගෙදර එන්න. ඒ බව අක්කට කියලා යන්න.”
“මොනවා? මට පන්ති නැහැනේ. එතකල් මම කොහෙද ඉන්නෙ?”
“අනේ බං මට සුදු ලූණු පොඩි කරන්නෙ මොටද? මමත් ඔය වයස පහු කරලා ඉන්නෙ. හවස් වෙනකල් කරන්න දේවල් නැද්ද කොල්ලෙකුට? මතකනේ මම කරලා තියෙන උදවුව?”
“හරි හරි. මම පුස්තකාලෙට ගිහින් ටිකක් බස් හෝල්ට් එකේ ලත වෙවී ඉඳලා එන්නම්. “
“නියමයි. මතක ඇතුව අක්කට කියලා යන්න.”
“හරි. මේක විතරයි ඔන්න. තව බැහැ.”
“හරි හරි. මල්ලිටත් මම සලකන්නම්.”
“හැබැයි අක්කට එහෙම කරදරයක් කරන්න බැහැ හරිද?”
“පිස්සුද මල්ලි. මල්ලිට මාව පේන්නෙ ඒ වගේ කුපාඩියෙක් විදිහටද? මම ජීවිතේට ඒ වගේ ජඩ වැඩක් කරලත් නැහැ. කරන්නෙත් නැහැ.”
පොර කිව්වෙ ෆුල් සීරියස් පිට. ඒ නිසා මට සහනයක් දැනුනා.
“අර වීඩියෝ එක ටිකක් දාන්නකො”
මම පොරගෙන් ඉල්ලුවා.
“අපිට තමයි කියන්නෙ “
කියා කින්ඩියට හිනා වුණ පොර මට ඒ වීඩියෝ එක දමා කැමරාව අල්ලගෙන හිටියා. ඒක බලලා ටික වෙලාවක් ඉඳලා මම එන්න ආවා.
රෑ කෑම කද්දි මම අංජු අක්කට බොරුවක් ගොතලා කිව්වා.
“සුදු අක්කෙ අපිට සර් හෙටත් හවස පන්ති දැම්මා. හෙටත් මම රෑ 8 විතර වෙයි ගෙදර එන්න. මම ඉස්කෝලෙ ඇරිලා එහෙම්මම තමයි පන්ති යන්නෙ. ඒ නිසා උදේට බත් එක ගෙනියන්නම්. “
අංජු අක්කා මගේ බොරුවට අහු වුණා. අනේ පවු.
පහු වෙනිදා මම ඉස්කෝලෙ ඉවර වෙලා ටික වෙලාවක් ඉස්කෝලෙ කොල්ලො එක්ක සෙල්ලම් කර කර හිටියා. පස්සෙ ඉස්කෝලෙන් පිටත් වෙලා පුස්තකාලෙට ගිහින් එක එක පොත් බල බල කෙල්ලො දිහා බල බල හිටියා. ඒත් හවස 5 විතර වෙනකොට මට ඉවසන්න බැහැ. අජිත් කාරයා ගෙදර මොනවා කරයිද දන්නෙ නැහැ. අංජු අක්කට කරදරයක් කරයිද දන්නෙ නැහැ. එහෙම වුණොත් ඒ හැම එකටම වැරදි කාරයා වෙන්නෙ මම. මගේ හිතට දාහක් ප්‍රශ්න. බැරිම තැන මම ගෙදර එන්න තීරණය කළා. මම ගෙදර එන බස් එකට නැගලා බලන් ඉද්දිත් මට ඉවසගන්න බැහැ. ඉක්මනට පියාඹලා වගේ ගෙදර යන්න තමයි මට ඕනෙ වුණෙ. බස් එකෙන් බැහැලා ගෙදරට ඇවිදගෙන යන ටිකටත් මම දුව දුව වගේ තමයි ගියෙ. අන්තිමට මම ගේ ළඟට එනකොට 6.30 ට විතර ඇති. ටිකක් කළුවර වැටිලා.
ගේ ලඟට ටික ටික ලං වෙද්දි මගේ පපුවෙ ගැස්ම වැඩි වෙන්න ගත්තා. බයකුත් ඇති වුණා. බැරි වෙලාවත් අජිත් කාරයා දැනගත්තොත් පොර අර වීඩියෝ එක අක්කට පෙන්නලා මාව නැති කරලා දානවා. ඒ නිසා මම ගේට්ටුව ලඟදි ටිකක් පසු බෑවා. මම හෝදිසියෙන් අංජු අක්කලගෙ ගේ දිහාත් අජිත් වැඩ කරන ගේ දිහාත් බැලුවා. කවුරුත් පේන්න නැහැ. මට හොඳ අදහසක් පහළ වුණා. අපේ ගෙයි කුස්සියෙ අනික් පැත්තෙ තාප්පෙන් වට වුණ තැනක් තියෙනවා. මම හිමින් හිමින් අඩි සද්දෙ ඇහෙන්නෙ නැති වෙන්න ඒ පැත්තට ගියා. කවුරුත් දැක්කෙ නැහැ. අජිත් පොල් ගානවා ඇත්තේ කුස්සියේ නිසා මම ඒ පැත්තනේ කුස්සිය ලඟට කිට්ටු කළා. හොඳ වෙලාවට ඒ පැත්තෙ බිත්තියෙ හතරැස් කවුලු ගොඩක් තියෙනවා. මීයො එනවට දැල් ගහලා තිබුණට ඒවයින් ඇතුල බලන්න පුළුවන්. ඒ නිසා මම කෙළවරේම තිබුණ කවුළුවෙන් හොරෙන් ඇතුල බැලුවා. කුස්සියේ දොර බාගෙට ඇරලා තිබුණට අජිත් පේන්න නැහැ. පොර තාම ඇවිත් නැහැ. මම එහෙම්මම බිම සිමෙන්ති කන්ඩියෙ වාඩි වුණා. එතන ලොකු රම්පෙ ගහක් තියෙන නිසා කාටවත් මාව පේන්නෙත් නැහැ. රෑ හතහමාර වෙනකල් විතර මෙතනට වෙලා ඉඳලා ගෙට යනවා කියලා මම හිතා ගත්තා. ඊට කලින් අජිත් ඇවිත් පොල් ගාගෙන අක්කා එක්ක පැණි කතා දාලා ගියොත් ඒ ගිය ගමන් ආව විදිහට ගෙට යන්න තමයි මගේ අදහස තිබුණෙ.
මම ටික වෙලාවක් හිටියා. අජිත් එන පාටක් නැහැ. අක්කත් කුස්සියට ආවෙ නැහැ. ගේ ඇතුලෙ සද්ද වැඩිය කුස්සියට ඇහෙන්නෙ නැහැ. මොකද සාලෙයි කුස්සියයි අතර දොරක් තියෙනවා. ඒ නිසා අක්කා සාලෙ මොනව කළත් මං ඉන්න තැනට ඇහෙන්නෙ නැහැ. අක්කා ටී වී බලන්නෙත් සද්දෙ අඩුවෙන්. ඒ නිසා ඒක ඇහෙන එකකුත් නැහැ.
මාව සෑහෙන්න මදුරුවො කෑවා. ඒත් මම සද්දෙ ඇහෙන නිසා මදුරුවො තලන්න ගියේ නැහැ. උන්ව එළව එළව හිටියා. මෙහෙම සෑහෙන්න වෙලාවක් ගියා. මම මහන්සියට ඇස් දෙක පියාගෙන හිටියා. මට නින්ද නොයා තිබ්බෙ මදුරුවො.
හතටත් කිට්ටුයි. තාම අජිත් නැත්තෙ මොකද මම කල්පනා කළා. මෙහෙම ඉන්නකොට මට නිකන් අමුතු සද්ද ඇහෙනවා වගේ දැනුනා. ඒ මගේ හිත වෙන්න ඕනෙ. මම සැරෙන් සැරේ අජිත් ආවද කියලා කුස්සියෙ කවුළුවෙන් බැලුවා. ඒත් නැහැ. හතත් පහු වුණා.
මට ඇහෙන අමුතු සද්ද එන්න එන්න වැඩි වෙන්න ගත්තා. මම බය වුණා මට පිස්සු හැදීගෙන එනවවද්ද කියලා. ඒත් ඒකෙ අඩුවක් නැහැ. මට හිතා ගන්න බැරි විදිහෙ සද්ද. මම හොඳට ඇහුම් කන් දීගෙන හිටියා. එක පාරටම අර සද්දෙ වැඩි වෙන්න ගත්තා. ඒක ඇඳක් හෙල වෙන සද්දයක්ද? නැත්නම් අත්පුඩි ගහන සද්දයක්ද? නැත්නම් ඒ දෙකමද? මට හිතා ගන්න අමාරු වුණා. ඒත් ඒ අස්සෙ එක පාරටම ඇහුණ සද්දයක් නිසා මාව ඉබේම කෙලින් වුණා. ඒ ඇහුණෙ සුදු අක්කා කෙඳිරි ගාපු සද්දයක්. මාව සහලෝලා ගියා. මම ආයිත් ඉක්මනට කුස්සියෙ කවුලුවෙන් එබිලා බැලුවා. කවුරුත් පේන්න නැහැ. මම කවුලුව මැද්දටම මූණ ලං කරලා හොඳට බැලුවා. කුස්සියෙ ලයිට් දාලා නිසා මට හොඳට ඇතුල පේනවා.
මට එවෙලෙ තමයි හිරමණය පෙනුනෙ. එතන ගාපු පොල් බෑයකුයි පොල් බාජනයකුයි තියෙනවා.
මොනවා! අජිත් පොල් ගගා ඉද්දි නොසන්ඩාල කතාවක් කියලා අක්කා බැනලා එළවලාවත්ද?
එහෙම හිතලා කවුලුවෙන් ඈත් වෙන්න හදද්දිම මම දැකපු දෙයින් මාව හිරි වැටිලා ගියා.
හත් ඉලවුවයි! සුදු අක්කගෙ ගෙදරට අඳින ටී ෂර්ට් එකක් පිඟන් රාක්කෙ උඩ. මම හොඳට බැලුවා. බිමත් මොනවද තිබුණා. මම තව කවුලුවට ලං වෙලා බැලුවා. මල මගුලයි. සුදු අක්කගෙ සායයි, යට සායයි බ්රා එකයි එතන බිම තැන තැන වැටිලා. මට දෙලොව රත් වුණා. අජිත් කාරයා සුදු අක්කව දූෂණය කරනවාවද්ද? අනේ දෙයියනේ! මම මොකද කරන්නෙ. මම තමයි මේ ඔක්කොටම වැරදි කාරයා! මට කරන්න දෙයක් හිතා ගන්න බැරුව ගල් ගැහුණා.
මෙහෙම ඉද්දි එක පාරටම අංජු අක්කා ටිකක් හයියෙන් හිනා වෙන සද්දයක් ඇහුණා. ඒ සද්දෙ ඇහිලා මගේ නතර වෙලා තිබුණ පපුව ආයිත් වැඩ කරන්න ගත්තා. යන්තම් ඇති අංජු අක්කට කරදරයක් නැහැ. ඒත් මොකක්ද මේ වෙන්නෙ? මං හිතන දේ නම් කීයටවත් වෙන්න බැහැ.
ඒත් ගේ ඇතුලෙන් එන සද්දෙ එන්න එන්න වැඩි වුණා. දැන් නම් ඒ සද්දෙ මොකක්ද කියලා මට පැහැදිලියි. ඒ ඇඟවල් දෙකක් එකට වදින සද්දෙයි ඇඳක් ගැස්සෙන සද්දෙයි. ඒ අස්සෙ සුදු අක්කා කෙඳිරි ගාන සද්දෙත් ඇහෙනවා. මට දැන් පැහැදිලියි ඇතුලෙ සිද්ද වෙන දේ. මගෙ පපුව දැන් කලින්ට වඩා වේගෙන සද්දෙන් වැඩ කරන්න ගත්තා. මගේ කකුල් වෙවුලන්න ගත්තා. අයියෝ මගේ පිරිසිඳු සුදු අක්කා!
ටික වෙලාවකට පස්සෙ මගෙ කම්පනය නැති වුණා. දැන් මට ඕන වුණේ මේ සිද්දිය දැක ගන්න. ඒත් ඉස්සරහ දොර ඇතුලෙන් ලොක් කරලා. මගේ කාමරෙත් යතුර මම ඇතුලෙ දාලා ඇවිත්. කුස්සියෙන් ගියොත් අහු වෙනවා. අයියෝ! මට කිසිම සහනයක් නැහැ. බැරිම තැන මම සද්දෙවත් අහන්න කියලා හිතාගෙන ගේ වටේට හොරෙන් හොරෙන් අඩි තිය තිය ගිහින් අක්කගෙ කාමරේ ජනේලෙට කිට්ටු තැනකට ඇවිත් බිත්තියට කණ තියලා අහගෙන හිටියා.
එක දිගට ඇහෙන්නෙ දෙන්නගෙ යටි බඩවල් එකට වදින සද්දෙ වෙන්න ඇති. ඒ සද්දෙ සැර අනුව මට හිතුනෙ යටි බඩවල් දෙක පැලෙන තරම් තදින් වදිනවා ඇති කියලා. ඇඳේ සද්දෙත් හොඳටම දරුණුයි. මෙහෙම පැද්දුණොත් තව ටිකකින් ඇඳ කඩන් වැටෙනවා සිකුරුයි. එන්න එන්න සුදු අක්කගෙ කෙඳිරිය වැඩි වෙනවා. දෙන්නම හති දාන සද්දෙත් ඇහෙනවා.
මගෙ පයිය කෙලින් වෙලා පුපුරු ගහනවා. මට මේක නොදැක ඉන්න එක ඉවසගන්න බැහැ. කුස්සියෙන් දුවලා ගිහින් කාමරේට එබිලා බලන්න තරම් හිතයි. ඒත් එහෙම වුණොත් ආයිත් කවදාවත් මට සුදු අක්කගෙ මූණ බලන්න බැරි වෙනවා.
සුදු අක්කගෙ කෙඳිරිය උපරිමයකට ආවා. අන්තිමට
“අම්මේහ්… ආහ්…..ආහ්…..ආහ්….ආ……”
කියලා කෑගහගෙන එයා නිහඬ වුණා. ඒත් ඉතිරි සද්ද දෙක තව ටික වෙලාවක් තිබුණා. ඒකත් එන්න එන්න උපරිමයකට ආවා. දැන් ඇඳ කැඩෙයි කියන බයෙන් මම හිටියෙ. ඒත් ඒකත් නතර වුණේ
“හ්ම්…..හ්….”
කියලා අජිත්ගෙ කටින් ආව සද්දෙයක් එක්ක. ඊට පස්සෙ මට ඇහුණෙ අජිත්ගෙ හති දාන සද්දෙ විතරයි.
ඊට පසසෙ මට ඇහුණ දෙබස තමයි මේ.
අජිත් – “කොහෙද යන්නෙ?”
සුදු අක්කා – “මෙතන හෝදගෙන එන්න. “
අජිත් – “ඔන්න ඔය පෑන්ටිය ඇඳගෙන ඔහෙම ටිකක් ඉන්න මිස් ආතල් එක බහිනකල්.”
සුදු අක්කා – “ඒක් නම් බහින එකක් නැහැ.” (සුදු අක්කා ලැජ්ජාවෙන් වුණත් විහිලුවක් කළා)
සුදු අක්කා පෑන්ටිය ඇඳ ගන්න ඇති.
අජිත් – “අද තමයි මගෙ ජීවිතේ ලස්සනම දවස”
සුදු අක්කා – “හ්ම්”
අජිත් – “මේවගෙ හිරිය ගිහින්ද? “
මොනවා හරි සූප්පු කරන සද්දයක් ඇහුණා.
සුදු අක්කා – “ඌයි. නැහැ තව ටිකක් තියෙනවා.”
අජිත් – “එතකොට මෙතන”
සුදු අක්කා – “ඒක නැහැ වගේ දැනෙන්නෙ.” (හිනා)
ඉඹින සද්දයක් ආවා.
ටික වෙලාවක් සද්දයක් නැතිව තිබුණා. සැරෙන් සැරේ මොනවා හරි සූප්පු කරන සද්දයක් ඇහුණා.
මට ඇවිදගන්න බැරි තරම් පයිය නැගලා. ඒත් මගෙ හිතේ ලොකු කනස්සල්ලකුත් තියෙනවා. මගෙ ජීවිතේ මම වැඩියම ආදරය කරපු ගරු කරපු ආස කරපු මගේ සුදු අක්කා අද අර කොහෙවත් යන බාස් කරයෙකුට තමන්ගෙ පති වත පූජා කරලා. ඒ මදිවට මට බලන්නවත් අවස්ථාවක් නැහැ. මම කවදාවත් හිතුවෙ නැහැ සුදු අක්කා මේ වගේ තත්වෙකට වැටෙයි කියලා. බාස් කාරයා අක්කව මත් වෙන්න බේතක් දුන්නද දන්නෙ නැහැ. නැත්නම් අක්කා මේ වගේ දෙබසක් කියන්නෙ නැහැ කීයටවත්. මොනවා වුණත් මගෙ හිත ඇතුලෙන් අමුතු ආතල් එකක් තියෙනවා. අංජු අක්කාගෙ ඒ සරාගී ඇඟට අවශ්‍ය සැප ලැබීම නිසා තමයි ඒ. ඒත් කනස්සලලත් තියෙනවා.
මෙහොම ටික වෙලාවක් ගියා.
“දැන් මල්ලි එනවා ඇති.”
හදිසියේම අංජු අක්කා කිවුවා. ඒ කියද්දිනම් කතා කරන ස්වරූපය සාමාන්‍ය තත්වෙට ඇවිත්.
“ඉක්මන් කරලා ඇඳුම් ඇඳගෙන පොල් ටිකත් අරගෙන යන්න.”
අංජු අක්කා ඇඳෙන් නැගිටින සද්දෙ ඇහුණා. මම ඉක්මන් ගමනින් ගේට්ටුනේ එලියට ගිහින් පාර දිගේ ටික දුරක් ගියා. පයිය නැගලා නිසා ඇවිදින්න ටිකක් අමාරු වුණා. හංදියෙ කඩෙන් බීම බෝතලයක් අරගෙන බිවුවා. ටික වෙලාවක් ඉඳලා 8ට විතර ආවා. මම ආවෙ ඕන කමින්ම සද්ද කරගෙන.
මං ඇවිත් දොරට තට්ටු කළාම අංජු අක්කා ඇවිත් දොර ඇරියා. අක්කගෙ මූණ රතු වෙලා. කොන්ඩෙත් පිලිවෙලකට නැහැ. ඒත් අක්කගෙ ලස්සන වැඩි වෙලා. සරාගී පෙනුම වැඩි වෙලා. අක්කා කුස්සියෙ බිම තිබුණ ඇඳුමම ඇඳගෙන හිටියා.
මමත් කිසි වෙනසක් නැතිව වගේ හැසිරුණා. අක්කනම් ටිකක් අමුතුයි. ඇවිද්දෙත් ටිකක් අමුත් විදිහට. මම නාගෙන කෑම කන්න ලෑස්ති වුණා.
“අද හරි රස්නෙයි. මම ටිකක් ඇඟ හෝදගෙන එන්නම් මල්ලි. “
කී අක්කා තුවායයි දිය රෙද්දයි රෑට අඳින නයිටියයි හවුස් කෝට් එකයි ඇඳගෙන කුස්සියෙන් එළියෙ නාන තැනට ගියා. අක්කා එළියට ගිය ගමන් මම දුවලා ගියේ අක්කගෙ කාමරේට. ඒ ඕප දූප බලන්න.
අක්කගෙ ඇඳේ ලොකු තෙත ලපයක් තිබුණා. මම ඒකට මූන ලං කරලා බැලුවා. ඒක කැරි සුවඳයි. ඊට පස්සෙ මම බැලුවෙ අක්කගෙ කිලිටු ඇඳුම් දාන කූඩෙ. ඒකෙ තිබුණා අක්කා ඇඳන් ඉඳලා තියෙන පෑන්ටිය. හත්ඉලවුවයි. ඒකෙ හුත්ත උඩට සෙට් වෙන තැනත් කැරි පිරිලා. ඒ කියන්නෙ අජිත් අක්කගෙ හුත්ත ඇතුලෙ කැරි පිට කරලා. මට බය හිතුනා. බැරි වෙලාවත් අයියත් නැති වෙලාවෙ අජිතයගෙන් අක්කට ලමයෙක් හම්බවුණොත්! මම ඒක ආයිත් දාලා කන්නඩි මේසෙ ලාච්චුව ඇරලා බැලුවා. ඒක දැකලා මගෙ ඇඟට ලේ ටිකක් ඉනුවා. අක්කා මිතුරි පෙති නවත්තලා තිබුණත්, අද අලුත් කාඩ් එකක පෙති තුනක්ම බීලා. ඒ කියන්නෙ එයා ආයිත් මිතුරි පෙති බොන්න පටන් අරගෙන!
මම ආයිත් ඇවිත් කන්න පටන් ගත්තත් කෑම පිඟානෙ තිබුණෙ මොනවද කියල මට කල්පනාවක් නැහැ. බත් ඔක්කොම කාලත් මම පිඟානෙ ඇට අහුල අහුල කල්පනා කරනවා. අක්කා නාලා ඇවිත්
“බත් මදිනම් තව දාගෙන කන්නකො මල්ලි”
කියලා කියද්දි තමයි මම පියවි සිහියට ආවෙ.
මට දැන් ඉවසිල්ලක් නැහැ මේ සීන් එකක් බලාගන්නකල්. මම ඒකට ප්ලෑන් එකක් ගැහුවා.
එදා මම නිදාගන්න කලින් අතේ පාරක් ගැහුවා. මට නින්දෙනුත් සරමේ බඩු ගියා. පහුවෙනිදා ඉස්කෝලෙ යන්න කලින් පාන්දරත් අතේ ගහලා තමයි ඉස්කෝලෙ ගියෙ. ඉස්කෝලෙදි පයිය රිදෙන්නත් ගත්තා. එදා කුස්සිය ලඟදි මදුරුවො කාලා ඇඟ පුරා කසන්නත් ගත්තා. ඒත් ඒක ගානක් නැහැ. මගෙ හිත තිබුණෙ මම ජනේලෙ ලඟ ඉඳන් අහපු සද්ද වලයි අර කැරි පිරිච්ච පෑන්ටියෙයි. එදා ටීචර්ලා මොනවා ඉගැන්නුවද කියලා මට මතක නැහැ.
මතු සම්බන්ධයි